ÝNCÝ GÝBÝ

     Ýnci, pýrlanta, yakut, altýn, gümüþ, elmas, akik, lüle taþý, oltu taþý, yeþim taþý, bor,… gibi birbirinden güzel taþlar doðal hâlinden çýkýp da bizzat bir ustanýn elinden bizlere taký, biblo, ev eþyasý, boncuk, tespih þekline büründüðünde nasýl da hayran kalýrýz. Zanaat zamanla sanata dönüþür de gönüllerde sessizce taht kuruverir.

     Ýnci kelimesi de bana Uludað Üniversitesi (Bursa) son sýnýfta öðrenciyken öðretmen adayý / stajyer hemþire / eðitimci arkadaþlarýmla ev arkadaþlýðý yaptýðým yýldaki (2011-2012) bir apartman komþumuzu anýmsattý. Üst komþumuz olan Ýzmirli Esra Haným ve Salih Bey’in Ýnci ve Defne adlý birbirinden güzel iki kýzý vardý. Ýnci o dönemde anca iki yaþlarýnda olan, benim gibi Ýkizler burcu karakterinin özelliklerini yansýtan, hareketli, meraklý ve bir dakika yerinde duramayan sarýþýn ve renkli gözlü bir kýzdý. Ýnciden bahsedilince aklýma deðerli taþ olan inci deðil de bazen bu sevimli komþu kýzý geliverir. Esra ablamla halen iletiþimdeyiz, bir ara Tekirdað’ýn Çorlu ilçesine taþýnýp sonra iþ nedeniyle yine Bursa’ya geldiler. Minicik tatlý kýz çocuðu olan Ýnci bazen bana emanet edilirdi annesinin mühim bir iþi olunca. Güven farklý bir þey. Öðrenci evimizi renklendirirdi cývýl cývýl tavýrlarýyla bu çocuk. Annesinin leziz ev yemekleri ve reçelleri hâlen aklýmdadýr. Esra ablaya anýmsatýnca mesajýmla çok mutlu olmuþtu. Minik bir hikâyeden düzyazýya geçiþ…

     Güzeldir iyiliðe dair hayaller ve özeldir komþularla geçen tatlý sohbetler. Fýndýkkabuðunu doldurmayacak sözler yerine inci gibi sözler taþýnmalý yürekte. Dostlar da inci gibidir, sayýsý azdýr ve deniz kenarýndaki inciler gibi özeldirler. Deniz kabuklarýnýn her biri birbirinden görkemli parýldar güneþte yahut gün batýmýnda. Bir incinin meydana gelme çabasý belki de bir çocuðun dünyaya gelmesi gibi zahmetlidir. Aklýma inciler gelmiþken ‘Kum Tanesinden…’ konu baþlýklý herkesin bir yerlerde okuduðu hikâyeye yer vereyim:

     “Kendi halinde, sade ama mutlu bir hayatý vardý istiridyenin. Denizin derinliklerinde bir kayaya tutunmuþ, yaþayýp gidiyordu. Tuzlu deniz suyundan yiyeceðini buluyor, sert kabuðu onu düþmanlarýna karþý koruyabiliyordu. O da zamanýnýn büyük kýsmýný saðýndan solundan süzülerek geçen balýklarý seyrederek geçiriyordu.

     Derken, bir gün istiridyenin içine bir sýzý düþtü. Ýçinde hissettiði acý sakin hayatýný alýp götürmüþ, yerine sýkýntýlý ve sancýlý günler getirmiþti. Ýstiridye, bu sancýlarýn nedenini öðrenmekte gecikmedi: Bir kum taneciði! Küçücük bir kum taneciði nasýlsa istiridyenin içine girmiþ ve þimdi onu acýlar içinde kývrandýrýyordu.

     Bir gün istiridye kendi kendine bu kum taneciðini ne yapacaðýný düþünmeye baþladý. “Bu sýkýntý neden benim baþýma geldi? Nasýl oldu da oldu?” gibi sorular sormanýn gereksizliðini ve faydasýzlýðýný biliyordu. O kum taneciðinden kurtulmanýn mümkün olmadýðýnýn da farkýndaydý. O halde yapmasý gereken, þimdi düþmaný gibi görünen bu davetsiz misafirle birlikte yaþamaya çalýþmaktý.

     Bu kararýnýn ardýndan istiridyenin sancýlarý sona ermedi ama azaldý. Þikâyet etse de kat kat artacak sýkýntýlarý dayanýlabilir ölçüde kaldý. Günler, aylar ve yýllar gelip geçti. Ýlginçtir, istiridyenin aðrý ve sýkýntýlarý da nerdeyse sona ermiþ ve ardýnda herkesin ziyaret etmekten zevk duyduðu bir istiridye býrakmýþtý.

     Çünkü hayatýnýn uzun süre acýlarla geçmesine neden olan o kum taneciði, onun sabrýyla bir inciye dönüþmüþtü. Bu yüzden istiridyenin bulunduðu yerde yaþayan diðer deniz canlýlarý onu sýk sýk ziyaret etmeye, zaman zaman kabuðunu açtýðýnda ortaya çýkan muhteþem inciyi seyretmeye geldiler.

     Ve bir þeye hiç karar veremediler: O harika inci mi istiridyeyi güzelleþtiriyordu, yoksa sabýr ve sükunet sembolü gibi duran istiridye mi inciyi öyle güzel gösteriyordu?

     Sizce?”

     Gün gelir deðerli bir taþ gibi sanata dönüþmeyi bekler her maden. Denizde, toprakta, havada, suda, bir balýðýn karnýnda bile deðerli taþa rastlayýp da ilk bulan siz olsanýz nasýl da neþe bulursunuz kendinizde. Ýnci parýltýsýndadýr þu hayat, þeffaflýðýný camdan pýrýltýsýyla bütünleþtirip týpký hanýmlarýmýzýn deðerli inci gerdanlýklarý gibi ipince dizilirler ömrümüze. Ýnci gibi özeldir her bir anýmýz. “Ýnci gibi hatýralarýnýz, pýrýl pýrýl bir yaþamýnýz olsun.” diyorum.