Allah'a þükür her ev gibi bizim evde de iki üç televizyon var, yine de paylaþamýyoruz programlarý, kanallarý. Salon da oturduðumuz zaman biri der yarýþma programý, diðeri maç özetleri, kýzým çocuk programlarý, ben de haber hastasý...

Zap yapmak zaten her daim alýþkanlýk olmuþ, su içmek, yemek yemek gibi, bin kanal olsa binine de zap yapacaðýz. Dizi furyasý almýþ baþýný gidiyor. Ýkiyüze yakýn dizi var,yerli yabancý, çoðuda ''gavur parasýyla beþpara etmez'' cinsinden bana göre...

Alýyorum kumandayý elime, kýzým oradan''Baba þu kanala geç,bu kanala geç'',araya haným giriyor,''Benim yarýþmam var.''Oðlan giriyor devreye''Canlý maç seyredeceðim baba iki saat.''Ýstersen birine itiraz et, zaten televizyon ile pek aram yok, git odaya kitap oku, ya da bir þeyler karala...

Bir gün dedim ''Haftada bir kere televizyonu kapatýp sohbet edelim ailecek.''Herkes deðiþik program seyretmek isteyince kopuyoruz birbirimizden.Biri bir odada, diðeri baþka odada, bir diðeri salonda, arada mutfak da, buzdolabýnýn yanýnda ya da banyoya tuvalete giderken karþýlaþýyoruz,''Merhaba haným görüþmeyeli nasýlsýn.''ya da ''Merhaba kýzým,oðlum ne var ne yok.''Sonra onlar kendi programlarýna, ben kendi programlarýma. RTÜK'e buradan sesleniyorum, dizi sayýlarýný makul bir seviyeye indirsinler, çocuklarýn hanýmýn yüzünü göremeyeceðiz bu gidiþ ile...

Kapý çalýnýr, herkesin seyrettiði önemli, kimse yekinip de kapýyý açayým demiyor, herkes birbirinden bekliyor. Geçenlerde öyle dalmýþýz, adam zili çalmýþ çalmýþ, içeriden seslerde geliyor, sonra kapýyý yumruklamaya baþlayýnca, anladýk ki kapý da biri var; postacýymýþ. Ýþte böyle bizim bilumum Tv kanallarý ile münasebetlerimiz. Kumandanýn, kumandan da olmasý gerekir aslýnda, darbe yaparlar da beni iktidardan uzaklaþtýrýrlar diye sesimde çýkmýyor.