Ormanda krallýk seçimi yapýlmaktaydý. Hayvanlar yaþlý incir aðacýnýn altýnda toplanmýþlar fille aslanýn adaylýk konuþmasýný dinliyorlardý. Filin “Yeni bir dünya kurabiliriz,” mesajý yýrtýcýlar arasýnda bölünme yaratmýþ yer yer yükselen hýrlamalar adaylarýn sesini bastýrmýþtý. Açýk oylamaya geçildi. Her bir oyla tansiyon yükseliyordu. Sýra geyiðe geldiðinde oylar eþitti. Baþka bir hayvan kalmamýþtý. Otçullar nefeslerini tutmuþ fil yerinde duramýyordu. Geyik düþünmeden “Aslan,” dedi. Gözler büyüdü. Aðýzlar açýk kaldý. Çýt çýkmýyor, rüzgâr uðultusu orman ahalisinin arasýnda dolanýyordu. Geyik arkadaþlarýnýn kýzgýn bakýþlarýný üzerinde hissedince panikledi. “Bana söz verdi. Yaþamak istiyorum.” Aslan kesinleþen krallýðýný kükreyerek duyurdu. Yürekler titredi. Otçullar birkaç adým geri çekilmiþti ki aslan sanki yaydan fýrladý. Aralarýna daldý. Diþlerini ne denk gelirse geçiriyordu. Ortalýk toz duman olmuþ can pazarý kurulmuþtu. Aslanýn pençelerinde geyik kaldý. Olanca kuvvetiyle yere devirdi. Geyik çýrpýnmaktan vazgeçti. Baþýný gökyüzüne çevirdi. Aslan, boynunu iki çenesinin arasýna aldý. Yavaþça fýsýldadý. “Ben, kralým!”