LÜTUF KAPISI

Sevdiðinin ayaðýnda,

Türap olup, gülce yanar…

Meramdaki aþk baðýnda,

Hikmet dolu ulu çýnar.

Yüreðinde bütün servet,

Gönül gözündedir hikmet,

Hayran yetmiþ iki millet,

Çaðdan çaða akan pýnar.

Lütuf kapýsýndan geçti,

Sýrlý pýnarlardan içti,

Aþký muhabbeti seçti,

Dalýna bülbüller konar.

Ayný gözle bakar cana,
Hakký arar yana yana,
Pergel olup tüm cihana,

Mesneviden ilim sunar.

Mevla deyip döker yaþý,

Kaygýdan azade baþý,

Bitirirken her savaþý,

Canan gönlünde payidar.

Sözleri parlar gün gibi,
Mazideki bugün gibi,
Kavuþmasý düðün gibi,
Sýrlar âleminde didar.

Kalemi hak, sözü haktýr,

Yüreði pak, yüzü paktýr,
Ayrýlýklardan uzaktýr,

Birlik için hazinedar.

Yokluðu içinde buldu,

Hikmet kapýsýnda kuldu,

Dergâh âleme okuldu,

Beþeriyet tek hissedar.

Daim yürür hak yolundan,

Zikri düþürmez dilinden,

Þems’le Ay tutar elinden,                    

Þeb-i Arus pek manidar.

Kavuþmak diler Mevlaya,
Bakýp geçer ol dünyaya,
Uçarken þevkle Ukbaya,   
Sanki kanatlý hükümdar.

Ne olursan gel diyendir,
Hak yolunda ol diyendir,
Bin tövbeyle gül diyendir,

Günbeyli budur itibar.

Mahmut TOPBAÞLI