Online Üye
Online Ziyaretçi
Uydurmalı bir şeyler, kandırmalı heceler… Salçayı kan gibi gören ve akıtan bir filmde, bir çuval dolusu domatesin helak oluşuna aldırış etmeyelim de, tarlada satamadığımız ve çöpe attığımız domates için ağlayalım. Zaten değil miyiz biz hayallerle yaşıyoruz, umutlarla dimdik ayaktayız… Dua ederiz, kar yağsında… Ancak, yağmaz kar, tarlada tohum çürür! Ölür tüm umutlar, kime el açacaksın ki, kim karşılıksız ne verir ki… Minnet edeceksin mecburen. Param yok diye, bankadan, tefeciden faizle para alacaksın… Tekrar tohum ekip, faizle aldığın tohumdan medet umacaksın toprağında… Yaşamak zorundayım, mecburum almaya, ne yapayım ki diyeceksin! İşte bu yüzden çürüyor tohumun, kar, yağmur yağmıyor… Ne diyor ayette, “Ey insanoğlu! Sana gelen her iyilik Allah'tandır, sana ne kötülük dokunursa kendindendir. Ey Muhammed! Biz seni bütün insanlara bir elçi olarak gönderdik. Buna şahit olarak da Allah yeter.” (Nisa, 79)
Çalıştım çabaladım ama Allah vermiyor, bana haksızlık ediyor de bakalım. Diyebilir misin, “Hayır!” Sen onun faiz ya da kredi alma dediğini dinleyip uyguladın mı? Sen Allah’a değil, bankaya tefeciye güvendin yalnızca. İmdadına onlar yetiştiler sözüm ona. Sen çalışıp, Allah’tan isteyip Ona güvenmedin ki… Senin Rabbin artık, bankacı, tefeci oldular, şirk günahı işledin yani….
Şirk hakkında ayet ne diyor, “Doğrudan Allah’a değil de, sana ne yarar ve ne de zarar vermeyenleri Allah’a ortak koşarak yalvarma. Böyle yaparsan o zaman zalimlerden olursun.” (Yunus, 106) Yine, “Allah kendisine ortak koşulmasını affetmez; bunun dışındaki günahları ise, dileyen kimseler için affeder. Kim Allah’a ortak koşarsa tamamen sapıtmış olur.” (Nisa, 116) Hiç bu ayetleri okudun mu, eğer okuduysan faiz ya da kredi almazdın, sabır eder, çalışır çabalar ve sonucuna tevekkül eder, yalnızca Yaratandan isterdin …
Adam günah işliyor ve diyor ki, “Rabbim yaratmasaydı ben bu günahı işlemezdim. Rabbim rızkımı vereceğini söylüyor Kur’anda, ben oturdum rızkımı bekliyorum…” gibi diyebilir miyiz. Kur’da haram edilenin günah olduğunu bre bilmiyor musun? Rızkını aramazsan, çalışmazsan nasıl kazanacaksın ki… Sen çabalarsan ancak, Allah o rızka giden yolu sana açar!
Düşünsenize ne yer içersek hepsinde zehir var ama ölmüyoruz. Allah öyle bir vücut yaratmış ki, zehiri ayırt ediyor, sonra da atıyor vücuttan. Vücudumuz bize enerji verecek olanı çeşitli organlarımıza sevk ediyor. Bizim bunda bir çabamız var mı, “Hayır!” sistem öyle güzel işliyor ki. Allah sağlımızı bozmuyor ve böylece, biz çalışıyor ve çabalıyoruz dış dünyada ve yaşıyoruz. Allah’ın kurallarını ihlal edersek, soğukça çıplak gezmek gibi, hastalanıyoruz. Yani hastalığı biz istiyoruz, Rabbim değil. Günaha gittiğimizde, Rabbim o günahın olmaması için bize vaz geçmemiz için fırsatlar veriyor. Mesela içki içmek istese, cebinde parası olmuyor, birinden borç bulamıyor… İnat ediyor ve bir bankamatikten faizli parayla içkiyi alıyor, içiyor. Ama öyle engeller var ki Allah yaratmamak için son ana kadar bizim vaz geçmemizi istiyor, artık biz ısrar edince Allah yaratıyor.
Yaşam öylesi kolay ki aslında, zorlaştıran biziz. Günaha gitmek için adeta bahane üretiyoruz, vicdanımıza uygun romanlar yazıyoruz, şiirlerle süslüyoruz. İman demek, inandım demek, hastalıktan iyileşmeyi istemeye benziyor, doktora inanıp, sonuna kadar ilaçları içmeliyiz. Bizde Kur’an ve sünneti tam manasıyla öğrenip, onun istediği şekilde yaşamalıyız, yalnızca Allah’a güvenmeliyiz. Eğer bu şekilde yaşamazsak, başımıza gelen felaketleri kendimizden bilelim. Kısacası, ben ettim ben buldum demeli… Eğer mutlu olmak gayeyse, bunu sağlayacaksa iradeyse; buyrun namaza, oruca, zekata, güzel ahlaka, kul hakkına dikkat etmeye, aşka, sevmeye…
Saffet Kuramaz