Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir gün bir fırtınanın, tam ortasında
kaldın;
Ağlayıp duruyorken, göründü orda adın...
Umutsuz bir gündü o, hayatları bitiren;
Ama Allah'ın vardı, sana sevgi getiren...
İşte böyleydi hayat, acısı tatlısıyla;
Bundan sonra geçecek, dedi ömrün huşuyla...
Daha çok badireler, atlatıp duracaksın;
Sabredersen ki eğer, gerçeği bulacaksın...
Hayatının gerisi, geçmesin nazlı nazlı;
Allah'ına dua et, ömrün daha da hazlı...
Rabbım sevdiği kula, bil ki çok dert veriyor;
Dayanacak güç varsa, mutluluğa eriyor...
O acı dolu günler, sevgisiz olan dünler;
Gelirse tekrar geri, melekler söndürürler...
Meleklerden kastım da, yavrularımla karım;
Onlar olmasaydılar, kalırdı hayat yarım...
Fırtına bu ne zaman, gelecek belli olmaz;
Bundan sonra şansı yok, Ahmet'in hayatı yaz...
Rabbım şükürler olsun, alıp verdiklerine;
Kendine geldin ki sen, vardın dileklerine....