Kıyamet – 1
Kıyamet nasıl koptu;
Gördün ya…
İlkin kıtlık geldi,
Ot yedi insanlar bir /bir.
O gün
Ne gurur kalmıştı/ ne kibir.
Sürüler gibiydiler/vahşi
Kapış kapıştı o ot yiyiş…
Ne tiksinmeleri vardı,
Ne irkiliş.
ll
Gördün işte..
Kıyametin koptuğu o günde;
Ot ta bitti sonunda.
Dayanır mı onca kapışmaya.
lll
Sonunda bir beyaz nûr;
Cami kubbesine benzer biçimde…
Bir nûr ki,
Şeffaf, süt renginde,
Kuşattı, kavim/kavim insanları.
Gördün ya…
Senden olanlar, hep yanındaydı.
lV
Ne evler yıkıldı,
Ne yer yerinden oynadı…
Sadece açlık vardı…
Bir de gözaltı.
Mümkün mü o nûru delip dışarı çıkmak…
Sünger gibi esnek, yumuşaktı ya,
Çelikten dayanıklı.
Kıskıvrak yakalanmıştı/ tüm insanlar…
Yalnız…
Günahları ve sevapları var.
V
Gördün…
Dümdüz giderken,
Yıllar önce ölmüş Mevlevileri.
Nasılda dipdiriydiler…
Güleç güleçti yüzleri.
Apaktı tenleri.
Kimi nöbette kimi uykuda,
Hepsinin nur içinde yüzleri.
Ne bedenlerine bir şey olmuş,
Ne yıpranmış tenleri.
Vl
Rehberin, sorularına verdiği cevap mantıklı;
Tabii ya…
Henüz dünya ile bitmedi işin…
Her şeyin bir vakti var.
Unuttun mu?
İzin çıkarsa ilâhi çevrelerden;
Yükselir dualar , gönüllerden.
İlmin büyüğü sabırdı hani…
Hay hak…
Her olay/ ilahi bir kanuna bağlı.
Muharrik bir kuvvet olmazsa,
Deprenir mi tabiat…
‘Allah dilemedikçe siz dileyemezsiniz.’
Her şey, başka bir şeye bağlı.
Vll
Kısa, hafif meyilli çıkışı
Nereye vardırmıştın.
Unuttun değil mi?
Ama hatırlıyorsun, o dik eğimi.
Ve bir meyveden yediğini.
Ne kadar da lezzetliydi.
Vlll
Daha sonra,
Doksan dereceyle indiğin kuyu…
Ve,
Üzerine döktükleri sicim gibi suyu.
Kıvrım kıvrım inmiştin en derine,
Hızlı bir inişle varmıştın yerine.
Nâfiz vardı…
Hidâyet vardı, değil mi?
Daha çok çalışman istenmedi mi
lX
Üzülme her şeyin vakti var azizim.
Allah hangi yarattığını terk etti.
Sen yolunda devamla çalış…
En çok, en çok da sabretmeye alış.
Gün gelir razı olduğunu söyler / Hakk.
Sen onu seviyorsun ya,
O da seni seviyor mutlak.
Gül bedenin doğruya hizmetle solsun.
Maksadınla çaban Hakk için olsun.
Yeter…
Yalvarmaların umutsuzca olmasın…
Kimin maksatı kötüye ise,
Vuslat bulmasın.
X
Ne bu hal böyle…
Yağan her damla yağmur gözyaşın sanki.
Gönlün de rahmetle dolu olsun,
Başın gibi.
Xl
Gördün ya…
Kıyamet nasılda koptu.
Hakk katında gazap değil;
Rahmet çoktu.
Hacı Ali bayram
1977 / sarayönü
(
Kıyamet – 1 başlıklı yazı
HaciAli Bayram tarafından
19.03.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
