Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan her şeyin hesabını yapar ama sonsuz hayatının ne olacağının hesabını asla yapmaz. Bu yüzden dünya da acı vardır, savaş vardır, karmaşa vardır. İnsanın aklına Allah, ancak, çaresizliğinde gelir. O acı bir anlıkta olsa, tek amacı o acıdan kurtulmanın hesabı olur. Ne hayaller, ne umutlar, ne iftiralar, ne gıybetler, ne kusur aramalar, ne paranın hesabı, ne alacağı bir şey var mı yok muyu düşünmez, tek hedefi derdine çaredir. Allah’a inanmış ve güvenmiş birisiyse, asla günah işlemez! Hiç düşünmediği, aramadığı, sığınmadığı… Allah’a el açar, “Şifa ver ya Rab!” der.
Ölüme, çok sevdiğini kaybettiğine, ancak, imanıyla katlanır. Şu dünyada ne kadar imkanı olsa ölüme engel olamaz. Eğer askerse, şehit olmuştur. Yaşıyordur ama kendisi göremiyordur. Cennette olduğunu düşünür. Bu düşünce onu teselli eder. Her kişinin ona, “Ne mutlu oğlun şehit oldu, Allah’ın dostu oldu.” dediklerinde, Kalbi huzur bulur. Şükreder. Ya başka türlü ölseydi, ya masum olduğu halde öldürülseydi… Teselli dalları kalbine ilaçtır. Mutlaka bir teselli bulur da!
İnsanlar, her şeyi yaratanın Allah olduğunu bilmesine rağmen, onun kurallarının dünyada hüküm süreceğini anlamasına rağmen, bilerek bilmeyerek, yaşadıkları ve denedikleriyle adeta Allah’a savaş açar, günah işler! Öyle bir hal alır ki bu çılgınlığı, işi “Ben Rabbim” demeye, haşa, kadar vardırır. Sinema sanatçısıdır, ona ilah, ilahe dediklerinde, o kadar memnun olur ki… Kimseye ben ilah, ilahe değilim demez! Sporda en zirveye çıkar, “Ben en üstünüm” der, “Ben en büyüğüm” der, “Ben futbolun ilahıyım” der… Bir şirketin sahibidir, paraya para demez, kazandıkça kazanır… Kazandığının çok cüzi miktarını parası olmayanlara verir, “İşte ben istersem sizi böyle doyururum, giydiririm, böyle bir güce sahibim!” der, “Bana ne dersem nasıl yaşarsam itaat edin!” der. Kısacası Rabbinizim der, haşa! Bir devleti yönetir, Hitler olur, Trump olur, istediği ölçüde göstere göstere dünyaya savaş açar, öldürür, yeri gelse ona itaat ederlerse karşılıksız yardım eder, adeta “Ben ne dersem itaat edin, ben süper gücüm, yoksa size bu dünyayı dar ederim!” der. Hitleri gördük, en sonunda, intihar etti. Trump’ında sonunun ne olacağı en iyi Rabbim bilir.
Bir Müslüman, ölmekten korkar mı, “Hayır!” Ölüm, tıpkı Mevlana’nın dediği gibi, Şeb-i Aruzdur- Düğün gecesi… İnsanın evlendiği günün gecesi ve en mutlu gecesidir, o gece değil mi? İnsan öldüğünde, hep merak ettiği, inandığı, sevdiği Rabbine kavuşur. İnsan aşığına kavuştuğunda ağlar mı, isyan eder mi? Aksine en mutlu anıdır. Her acı, sancı işte küçük bir ölümdür, İnsanın Rabbine kavuşmasıdır, Rahmettir. O küçük ölümde, yalnızca kavuştuğu aşkıyla meşgul olur, onunla söyleşir, ondan yardım ister. Acı, insanı Rabbine yaklaştırır. Eğer insan acı yaşamasaydı, dertleri olmasaydı bir Nemrut olur du, dermiş ki, “ Ben sizin gibi acı çekmiyorum, güçsüzlük de görmüyorum, o zaman sizin Rabbinizim, haşa! diyecek hale gelir. Allah’ta küçük bir sineği burnundan girdirip, beynine girene kadar o sinekle yaşatarak, tarifsiz acılarla ölümü tattırır. Allah kendisine karşı gelenden, tövbe etmeyenden, kısacası kendisine rakip olandan, şirke girenden, intikam alır… Allah korusun, varsa, bizi böylesi gatlet uykularımızdan uyandırsın inşallah.
Bedeninizde ve ruhunuzda bir acı, sancı, bir ölüm görmüşseniz, biliniz ki, Rabbinizle buluşmuşsunuzdur. Tüm küçük günahlarınızdan arınmışsınızıdır, eğer bunu kıymetini bilirseniz. Eğer isyan ederseniz de, zaten siz Allah’a iman etmemiş, bir Nemrut’sunuzdur. Her acınız, size daha fazla acı katacak, hiç bir söz ve ilaç size şifa vermeyecektir.
Saffet Kuramaz