Her akşam gönlüme bir ateş düşer,
Ateş yanar, ben yanarım, kül yanar
Gurbette aklıma bir kardeş düşer,
Kardeş yanar, ben yanarım, tül yanar!
Bahtımı bağlayan bir kara sevda
Mahşerde bitecek sanırım dava
Öteki Dünyada hayat bedava,
Hayat yanar, ben yanarım, gül yanar!
Geceler çok uzun olmuyor sabah
Esnafın dilinde yapmadım siftah
Sözümüz olacak sonunda Eyvah!
Sözüm yanar, ben yanarım, dil yanar
Sanma ki bu dünya boşa dönüyor
Lambada titreyen alev sönüyor
Kovanda binlerce petek ölüyor,
Kovan yanar, ben yanarım, bal yanar!
Hep güzellik olur benim sözümde
Kulun yaptıkları durur gözümde
Sevgi çiçekleri açar özümde,
İnsan yanar, ben yanarım, kul yanar!
Denize taş atsam, deniz taşar mı?
Sevgiyi tatmadan çocuk yaşar mı?
Kervan yola çıkmış, dağlar aşar mı?
Kervan yanar, ben yanarım, yol yanar!
Hayatım boyunca çekerim acı
Cümle sevenlere oldum Duacı
DOĞANAY’ın Sözü; Dilek Ağacı,
Ağaç yanar, ben yanarım, dal yanar!
Kemal DOĞANAY