Zamanın ölü ve öfkeli
gözleri var.
İnsan gibi.
Kıyasıya.
Zan gibi.
Terbiye edilen cahil
cesareti.
İmleri var şiirin,
Şairi tehdit eden ve
güncesi yine ömrün
Her nasılsa mutluluğu
tehir eden.
Soldan sağa adımlarken
vakur bir hüznü
Baş tacı,
Yüreği solungaç
Huyları tepe taslak.
Derinde mimlerken
Enginde sefere çıkarken
yürekle
Zuhur eden göğü
kutsarken Tanrı:
Hicabı da içinde saklı
Beşik kertmesi
özlemlerin bam telinde
Bir sure dilinde bazı
bazı
Gemilerin su alan
küpeştesinde
Yine kaptanı duyguların
Metazori bir gülümseme
kondurmaktan aciz.
Deli neferi benliğin:
Bariz kalemi şair
titrini reddeden cahilin.
Şimdimi öldürdüm dün:
Dünümde kalsaydım
demekten öte
Yarın mihraklı
Yalan aşkları
Dün redifinde
Karakaşlı şiir
aksanlarını
Akşamın da turşusu çıktı:
Ne gam, yürek,
Demeyi tensiye edip
Geceye sürüklenirken,
sabahın köründe
Bile uyumaktan aciz
bedeni
Kıt kanaat sürüklerken
Ben dilinde, bir imge
özlemiyle
Senli benli olmaktan da
aciz
Bir aşkın da hükmüne
varıp
Belki de ölümlü
mısraların sihrine vakıf…
Derlediğim değil
dertlendiğim;
Sevip de pışpışladığım
hangi hazin hikâyeden,
Hangi kahramanı aşırsam
da
Kursam menzilimi;
Kansam her bir yüreksiz
gıybete
Dengemden ayrı düştüğüm
Gıyabında aşkın
Mademki bir sefil
tutsağım,
Diyenlerin yalancısı
şiirlere kanıp
Başımı geriye
yasladığım,
Sandalye benzeri
lahitte
Yaşamaya mahkûm bir
fosilden çok öte
Şunca kıyımı nasıl da
görmezden gelir
Tanrı, demeye koktuğum…
İşkilli mevsimin kırık
bir dalıyım
Yine yeşerdiğini
koparan hazandan alacaklı;
Yaşattığını sanan anne
yürekli bir bağlaçla
Hayata bağlı,
Şanından gayrı
Mısraların gazabına
tüneyen hangi
Kanadı olmayan ölü
kuşsa
Bir elimde titrek bir
düş’üş
Bir yanımda kayıp ve
rüküş bir gölge
Adını anmaktansa
Haykırdığım aşkla;
Sesini duyup görmezden
geldiğim
Yüreği kocaman mevtanın
dilinde.
Sünepe bir şiire düşüp
yolu
Sürgüne mahkûm;
Zanları ayırırken iblis
ve
Müşfik bildiği cehalet
Yine insanlıktan çıkmış
Hoyrat bir tefrika
Münafığın gölgesinden
bile korkan isyanı
Bariz:
Kara vicdanların saltanatı,
Ölümü değil
Öldürmeyi şiar edinmiş.
Aşkı değil bilakis kör
nefsi
Baş tacı bellemiş
Kuru sıkı öfkesinde
zikretmiş zulmü
Bir insan görünümünde
Kadınlardan ve
çocuklardan alırken
İntikamını,
İnsan olmaktan öte
Vurmuş bir kez
insanlığın dibine.