Kutsanmýþlýðýn þerefine

Ýhanetin, vebalin, kürediðin

Asaletin neyine dünya, nesine

Âþýksýn söyle?

Diri rüyalarýn,

Huzurun eksikliði dokunurken ruha

Dokuduðun aþkýný sunsan da umuda

Dilediðin kadar dinginliðin

Dirildiðine ihanet mi

Öldürdüðün hayallerin?

Þimdi olmak vardý:

Neyin nesine isyanýn

Mimlenmiþ fermanýn

Hem durgun hem vurgun yiyen

Gel-git yüklü heybende

Telaþýn sefil ettiði dirayete

Sonrandan utkun açýlýrken ahrete…

Zorlanmak çok muhtemel ötesinde keskin bir kinaye yine içimin kuruyan ýrmaklarýna emanet ettiðim aþka düþkünlüðüm.

Zamansýz bir Tanrý peyda oluyor münafýðýn güncesine bir sunum mahiyetinde.

Yalancý ýsrarlarý var insanoðlunun:

‘’Ölümü gör, o lokmayý da ye.’’

Bilemiyorlar oysa baþýmýn etini yediklerini.

Zýpkýnlarý var acýlarýn ve ilahi yarasý var Kerem’den yana derdini mücbir sebeplerle duvarlara haykýran mazoþist Leyla’nýn.

Kural tanýmayan bir dünya belli ki kural mahiyetinde geliþen ýsrarcý yoksunluklarý adýna toplum denen sergüzeþt mezhebin kanýma giren kötü ve cürüm yüklü bakýþlarý.

Sevdiðim kadar sevilmekten yana olmayý tehir ettim sonsuza kadar ve kýymet verdiðimi görmezden gelip kendini Kaf Daðýnda sananlarýn alaycý gözlerini sonsuzluða uðurladým.

Uðurlandýðým tek gerçek aslýnda benim beni tek uðurlayan.

Iþýðýný söndürmüþ ay belki de kaymayý þiar edinmiþ sayýsýz yýldýz yine ufkuma mal ettiðim…

Tedirginliðin had safhaya ulaþtýðý zaten nem de rahmet de bir fiyasko çoðunun gözünde. Olsa olsa havanýn nemi ya da havadan nem kapan bir faniyi kim baþ tacý etsin ki?

Unutulan þarkýlar aslýnda þarkýyý söyleyenler de unutulmuþlar kervanýna katýlmýþ çoktan.

Rakýmý kayýp bir yükseklik gibiyim: yükseldiðim kadar aþaðýya bakmaktan korkan ruhum.

Yanlý hüzünden yana þansým belli ki kýblenin izdüþümü karanlýðý teðet geçen ölü yaným. Yarýmlardan bütün olmuyor/muþ; sevgiden dünya da kurulmuyor/muþ hele ki yetim mizacýn kursaðýnda üç beþ fermaný dizip de alt alta ne kurulurmuþum mutluluðun tahtýna ne de kurgularmýþým yeni bir hayatý.

Bir kurþun aðýrlýðýnda; bedbaht bir baykuþ kadar lanetin dibine batmýþ hem de ýsrarcý kaderin istifli kaderinden nemalanýp kim ise paye vermeyen kim ise aykýrýlýðý bir soykýrým belleyen.

Mart’ýn kursaðýnda bir kedi büyüklüðünde ama karýnca adýmlarýn misafir bellediði sýradan bir günün hikâyesi.

Sözcük tasarrufuna gidiyorum son birkaç gün. Kaçtýðým doðru yine yazýdan yüreðe týrmandýðým gerçeðini boykot edip temel büyük harflerle ismimi ve ismini kazýmak son gittiðim okulun en dar sýnýfýnda en arka sýrasýnda kopya çekme isteðime engel olamadýðým.

Kopya çekmek ne derece etik; ne derece yanlý ya da yamaladýðým kadar yaðmalandýðýmýn da bir uzantýsý mý?

Rüyalarýmda son yýllarda aralýksýz gördüðüm bir kâbus ya da yitip gittiðimin müjdecisi bir karabasan.

Uðurladýðým doðru olsa keþke korkularýmý lakin tek uðurlanan benim ve de yuhalanan.

Duraksýyorum yaþarken.

Durgunlaþtýðým da mý yalan?

Ne uçkuruna düþkün hikâyeler tasarlýyorum ne de ufka takýlý hayallerimi mimliyorum. Gergin olduðum kadar gerçekleri görmek istemediðimin de teyidi, görmeyi unuttuðum rüyalarým.

Cebi delik paltom ya da paltom olmasýný reddettiðim yine de üþüdüðümü gizleyemiyorum bir o kadar üþendiðim bir de çömelmeyi unuttuðum sanýrým ara sokaklarýndayým görülmeyenin en yanlý tutumu ile bir kaldýrýmdan bile yoksun sonram malum.

Bilmekle yükümlü olduðum kadar da bildirme ihtiyacým lakin hangi makam? Hangi beyan? Hangi yalandan nasipleneceðim yine?

Ýflah olmadýðým kadar inkâr etmekten de geri duramadýðým sonra da gerisin geri kaçtýðým.

Duyu kayýp bir lamba keþke duygularýmý da kaybetsem sonsuza dek sonra da ölümü tatsam uyanmaya yakýn belli ki uyanmak çok kesif bir acý sunuyor yine günahýn ilahý hangi sunum hangi yalan ise.

Sevdiðim yalan deðil oysa: ama kendim haricinde sevdiðim.

Sevildiðim yalan hem de en alasýndan belli ki konumunu atamýyorum sevdiklerime ne de olsa nerede konumlandýðým meçhul ne de olsa kayýplardayým hem de en ilahi dürtü ile bir med-cezir etkisi yaratan.

Dolan kabýn yarýsýndayým geri kalaný sadece hava. Hava kaçýran ruhumda saklý bir niyazý dillendiremediðimden olsa gerek sadece Yaratýcý ile irtibat halindeyim ki kimse sormuyor, nedir bu durgunluðun, diye.

Bir yatýr kadar katýksýz hüznüm. Ben sadece içimi tavaf ediyorum. Ýçim hepten yangýn benliðim ise piþmiþ duygularýma su katýyor. Hava cýva, diyenlerin yalancýsýyým madem yanýlttýðým kadar da yankýlanýyor bazý semazen dokunuþlarýn yürek kadar büyük ve açmayý unutmuþ bir gülden bile alacaklýsý iken doða.

Yarým kalanlarýn noktasýný arayan ama noktasýný unutmuþ cümlelerden de býkkýným sanýrým cümle kurmaktan yoruldum bu deðil mi cürüm bellediði aykýrýlýðýmýn?

Resmigeçit yapan resmi ve tutuk mizacým. Bir an’ý yaþamak bu kadar mý imkânsýz lakin anýlarla tüm alýp veremediðim: an yoksunu aný düþkünü ve ansýzlýðýn ayrýmýnda anlýk bir tebessüm bile yetmez ki içimi ýsýtmayý unuttuðum-unutulduðum-belki de buzlarýn eriyen hüznünde ergen aþklarýn masumiyetinde tüm olup biteni tek bir kelimeye sunup tekerleme mahiyetinde içimin aksanýný neþretmek.

Zaman aþýmýna uðramamayý dilerdim demek bile cahil cesareti. Tedavülden kalkan insanlýktan mademki aldým nasibimi ben de boykot ederim boykot edildiðimi görmezden gelip yine de tünediðim yalnýzlýðýn nabzýnda bir vurucu imgeyim aslýma ihanet etmeden ve sözümü sakýnmayýp altýn vuruþu yapan cümlenin atarý o ünlemden içime çektiðim þaþkýnlýk ve yoksunlukla pek bir içli dýþlý.