Ramazan ayýnýn geliþi, ülkemiz insanýnda ayrý bir heyecan uyandýrýr. Günler öncesinde hazýrlýklara baþlanýr. Yufkalar açýlýr, Mushaflar raflarýndan indirilir, çalar saatler bozuksa tamir ettirilir ve imsakiyeler temin edilir. Ramazanýn geliþiyle ilk teravih için kadýn- erkek camilere akýn eder. Ýlk sahurun heyecaný bir baþka olur. Ramazanýn geliþiyle gönüllere bayram gelir adeta. Kalpler yumuþar, hoþgörü sel olur. Muhabbet ve selam yayýlýr insanlarýn arasýnda. Ýbadetler artar, Hatimler indirilir, mukabelelere gidilir, kaza namazlarý kýlýnýr, radyo ve televizyonlardan dini programlar dinlenir ve izlenir. Hastaya, yolcuya, yetime ve yoksula karþý daha cömert ve yumuþak davranýlýr. Ýkramlar ve davetler artar. Bereket yalnýz sofralarý deðil, gönülleri de doldurur, taþýrýr. Güzel alýþkanlýklar kazanýlýr, kötü alýþkanlýklar terk edilir. Sigara bile genelde Ramazan aylarýnda býrakýlýr. Camilere gitmek diðer zamanlara göre daha sýklaþýr. Ýnsanlar haramlardan uzak durmaya çalýþýrlar. Ramazan’ýn bitmesiyle ne oluyor da kazanýlan bu güzellikler yerlerini kötülüklere terk ediyor? Camileri yine sessizlik ve yalnýzlýk bekliyor. Mushaflar yine o tozlu raflarýna konuyor, seccadelerin sayýlarýnda bile düþüþ oluyor evlerde. Komþuluk, arkadaþlýk ve dostluklarýn yerini yine kin, nefret ve güvensizlik alýyor. Dileðim, Ramazan ayýnda kazanýlan bu güzelliklerin Ramazan’dan sonra da sürmesi.

Muhammet AVCI