Online Üye
Online Ziyaretçi
Otururdu şeker ana
Sinek onu yiye yiye!
Yavrucuğum diye diye
Gülerdi tutmuşça sıtma…
Asırlık bir çınar gibi
Heybetliydi, hayli diri
Unutulmuştu belli ki
Gölgesi ıssız, antika…
Ben çocuktum görsem onu
Hal hatır sormaktı konu
Öpücüğü yağan dolu
Sevgisi hoş, bir şahika…
Verirdi şeker elime
Övgü yapardı dileme
Kan fışkırırdı çilime
Tutardı beni ağlama…
Yaşlıya çocuklar gerek
Hedef aynı, aynı erek
Oynar göğsünü gererek
Çalsalar birde bağlama…
Ah şeker ana, anaydın
Çocuk gözümde yaraydın
Bana şekerdin paraydın
Affet beni, azarlama…
İşleyen demir paslansa
Maskara olur yaşlansa
Demek laf olur yaslansa
Felç işte, ne yapsın daha…
Saffet Kuramaz