Avut ya Rab, kimsenin görmediği karanlıkta
Görsem Muhammed nuru, içerken zemzem suyu…
Huzmesinde Cebel-i Nur, erer aydınlığa
Şahit ol Kâbe’m, budur imanın en durusu!
Tavafta samanyolu, dönsem Hakkın velisi
Dönsem zikir dilimde, kalbim tadar mahşeri…
Her adımımda, yedi kat arş olsa seferi
Dilimden-kalbime son bulsa dünya uykusu!
Dönmek boşuna değil, dönerken dünya ve ay
Safa-Merve arası koşmakta, yaparken say…
Unutmuşum geçmişi, baksam cennetten saray
Başımı döndürüyor Ya Rab, vuslat duygusu!
Kalbime kapı olur fena, uçsam bekaya
Dönerim hortum gibi yükselirim rızayla…
Tek bir acı yok Ya Rab, ezasından cefaya
Ölmeden ölürüm ben, ahirettir kurgusu!
Şeb-i aruzdur o gün, gördüğümdür peygamber
Yıkanırım zemzemle, melekler sürer amber!
Mutlu olmaya hazır, Allah’a sadık kamber
Unutmuşum dünyayı, sarar ilahi coşku…
Saffet Kuramaz