Bir insanı özel kılan nedir ki?
Gözlükleri mi yoksa paltosu mu?
Peki ya saçları...
Belki de yaşayışı...
Çok arkadaşı olmalı mı bir insanın etrafında pervane olan?
Belki de düşünceleridir insanı özel yapan.
Bilemedim! Kararsızlığın en derininde karanlıktayım yine.
Bir insan vardı tanıdığım aynada yüzünü saklayan.
Zamanla kavgalı, birazda palyaço yüzlü.
Zamanın gerisinde kaldığından suçu çocukluk.
Toz pembe hayallerin İnsanı yaftası omuzunda.
Ve Anlaşılamadığından sabit fikirli.
Hata yapmaya hakkı yoktu, hata yaptıkça tehditlerin bini bir.
Ben şahidim, ardına bakmadan ışığa Koşardı.
O ışığa koştukça gölgesi ayaklarından tutup çekerdi.
Ne mi oldu?
Şimdi gölgesi önünde koşuyor,
Işığı sönmüş ruhuyla beslediği ay çekip gitmiş.
Söyleyin hangisi gerçek? Hangisi rüya? Hangisi kabus?
Söyleyin kalem mürekkebini kusarken kağıtların canı yanar mı?
Söylesenize hangisi gerçek?
Gölgesi mi? Kendisi mi?
Önemsiz bir ayrıntı kalabilir bazı insanlar hayatınızda.
Aldırış etmeyin!
Kendisini göremediğinizin gölgesini bulamazsınız...
İsm-i Mechul
(
Gölgesinin Adamı başlıklı yazı
ism-i mechul tarafından
1.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
