Nefesim
Öldürdüm gülüşlerimi
Astım tavana gamzelerimden.
Mıhladım gözlerimi yere
Bakışlarımda hazan iklimi hüküm sürerken
Öfkelerimi fırlattım kâbus tüneline.
Endişelerimin gölgesi
Tokat gibi vururken yüzüm alazlanır
İçimdeki karanlık
Çaresizliğin duvarlarına çarpar
Boğazımdan akar şelale gibi
Dilim lal olur
Dudaklarımda asılı kalır sözlerim…
*
Gecenin örtüsü sarınca etrafı
Duygularımı süpürdüm halının altına
İçimi kor ateş gibi yakan kader
Adaleti arar kendiyle yüzleşirken.
Ağır yüktür,
Hayat denenen bu sahnedeki
İhanetlerin kamburu
Alnına yazılmışsa bir kere
Önüne geçmek için hiç bir şeyin bahanesi olmazmış
Sadece yaşamdan medet umarsın
Umut ölmek üzereyken aldığın nefestir
O da,
Ölene kadar yaşatır…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
08.02.2017 (16.11.18)
(
Nefesim başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
16.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
