Günahlarımla Başa Çıkamıyorum Bu Gece Günah Gecem Benim...anılarımla Başbaşayım
yaktım bir sigara üfledim dumanını havaya.hava yağmurlu dışarı soğuk.üşüdüm bir an.ürperdim.pencerenin yanına geldim yoldan gelip geçenleri seyretmeye başladım.kimilerinin omuzları düşük ayakları yorgun adımlar atıyor.kimisinin hiç bir şey umurunda değil sanki.yavaş yavaş yürüyor o yağmurda.aklıma kendim geldim bir an güldüm.gençken ben de okuldan çıktığımda evimizin yolunu uzatır o şakır şakır yağmurda yavaş adımlarla yolları arşınlardım.hiç umurumda olmazdı o yağmurlar.eve gelinceye kadar da sıçan yavrusu gibi ıpıslak olurdum.sağlam bünyeli bir insanım ben.hasta olmam ya da doktora gitmem çok azdır.hatta geçenlerde oturduğumuz semtteki sağlık ocağına gitmiştim.doktor bana baktı baktı sen de kimsin dedi seni hiç buralarda görmedim.güldüm bende.yakında oturuyorum dedim.her zaman da hasta değilim ki sizler beni görün dedimdi.
yağmur dindi şimdilik biraz.ama hava gene bulutlu.gökyüzü kapkara bulutlarla dolu.yüzümü pencereye dayadım.dışardan geçenleri bakmaya başladım.sokak sessiz,etraf tenha.aklım gene gerilere gitti.geçmişi düşünmeye başladım.kardeşlerimi,annemi.babamı hiç tanımam.ben küçükken ölmüş.
bizler öyle birbirini çok seven kardeşler değildik.evin en küçüğü bendim.annem işe giderdi onu pek göremezdim.bazen iki üç gün eve gelmediği olurdu.ve ben küçücük kız çocuğu evde hep tek başıma kalırdım o günlerde.bu çocuk ne yer ne içer diye düşünmezdi annem.o zamanlar komşuluklar daha mı iyiydi acaba?ben gider komşularımızın evinde yemek yerdim.hatta onlar evde olmasalar bile mutfaklarına girer,pişen yemekten
tabağa katar ,ekmek alır yerdim.kimse de hiç bir şey demezdi.allah hepsinden razı olsun.şimdi ki zamanda bir komşunun evine gideceksin de mutfağından yemek alıp yiyeceksin...mümkün değil...
elimdeki sigaram sönmüş,külü yere dökülmüş.ben öylece geçmişe dalmışım.başım pencerenin camında,aklım nerelere gitmiş.
ben hep zoru başarmayı seçtim.ortaokulu bitirmiştim.arkadaşlarım hep farklı okullara kayıt yaptırmışlardı.arap bir kız arkadaşım vardı mahallede.sen nereye kayıt oldun dedim.ticaret lisesine dedi.ama sen kayıt yaptırma yapamazsın orda .çok kızmıştım.ne demek ben yapamam.zoru başarmak benim en sevdiğim şey.o öfkeyle gittim bende ticaret lisesine kayıt yaptırdım.ama dersler gerçekten de zordu.hukuk,muhasebe,daktilo bir de tabii normal liselerdeki tüm dersler.zordu hem de çok zorrr.bir de okul evimizden yayan yarım saatten fazlaydı.yürü yürü yol bitmezdi.sabahçı olduğumda sabah ezanı yollarda okunurdu.o zamanlar insanlar fazla mı iyiydi acaba?sabahın köründe yollar ıssız ve ben tek başıma sokaklarda...
okulda ya da sınıftaki o hep çalışkan ve başarılı öğrencilerin hiç birisi gerçek hayatta başarılı olamadı.teşekkürler,takdirler demek hep şişirilmişti.hayatımda hiç takdir ya da teşekkür alamadım okul hayatımda.
çalışkandım ama hep kendi çabamla.ne elimden tutan vardı ne de beni bir kursa yazdıran.yahu ben evde kuru ekmeği zor buluyordum. olmadığında da komşulardan geçiniyordum.
güldüm aklıma eski anılarım gelince.usulca güldüm.evin en küçüğüydüm.diğerleri evden dağılmışlardı.kimisi başka şehirlere gitmiş kimileri de evlenmişti.tek başıma tek tabancaydım.annemin varlığı zaten farkedilmiyordu.
hava iyice bozmuştu şimdi de.şimşekler çakıyor gökyüzü çatırdıyordu.yağmur damlaları pencerenin camlarından süzülüyordu.bir an içim üşüdü.çekildim camdan.geldim televizyonun karşısındaki koltuğa oturdum.tv.de bir dizi oynuyordu.biraz seyrettim.izledim.adam kadına seni seviyorum diyordu.
sevmek?gerçekten sevmek var mıydı?güldüm bir an.erkekler ne kolay söylüyordu seviyorum diye.acaba gerçekten seviyorlar mıydı?
bir de kadınları düşündüm.acaba onlar nasıl seviyorlardı?mesela ben.hiç sevmiş miydim birilerini?kendimi yokladım,kalbimi yokladım.yoktu...allah kahretsin hiç yoktu!!!
bir an aklım 14 yaşıma gitti.birisiye konuşuyordum ve oğlan bana sürekli seni seviyorum diyordu.hatta üç beş ay sonra bana evlenme teklifi bile etmişti.insan evlenme teklifi alınca sevmese bile sevinir değil mi?oysa ben hiç sevinmemiştim.delikanlı benim ellerimi tutuyor diz dize göz gözeyiz.geleceğimizden,mutlu olacağımızdan bahsediyor durmadan.bense soğukkanlı olarak yaşımın küçük olduğunu,okumak istediğimi söylüyorum adama.o yaşta başımda kavak yelleri eseceğine ben tutmuş okumaktan bahsediyorum.
benden umut olmayınca herifin oğlu gitti bir başkasıyla evlendi.eee hani beni çok seviyordu bu adam.bensiz yaşayamazdı.demek aşk yoktu,sevgiler hep yalandı...
eeee ben ne yaptım?okudum,hep okudum.lise bitti.üniversite başladı.dersler bitti,okullar bitti.tabii bu arada konuştuğum gençlerle de aşklar hep bitti.el ele tutuşmalar,seni seviyorum sözleri hep söylendi...
bakışlarım gene pencereye kaydı.yağmur dinmişti.yıldızlar pırıl pırıldı gecenin lacivertliğinde.
bu gece benim günah gecem!!!günahlarımı tek tek dökmeliyim ortaya.düşünmeliyim...
sanırım beş altı sene önceydi.çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.çok uzaklardaydı ama ziyaretine geleceğim diyordu durmadan.gelemedi...ben önceleri beni görmekten,ziyaretime gelmekten vazgeçti filan sandım.iki seneye yakın ondan ses soluk çıkmadı.merak ediyordum ne oldu diye...meğerse ölmüş benim canım arkadaşım.ve ben öldükten üç sene sonra öğreniyorum bir tesadüf sonucu.çok fena oldum.kendime söz verdim. bir gün mutlaka mezarına ziyarete gideceğim.mezartaşına sevdiği çiçeklerden koyacağım ve onun çok sevdiği şiirlerimden okuyacağım yanıbaşında...
bakışlarım gene tv.ye kaydı.dizideki kız çok hasta.ama hayata tutunmaya çalışıyor.oysa ben ölmek istiyorum...hayattan bıktım.mutlu değilim.bir kez intihar eden gene edermiş.yahu ben iki kutu hap içtim gene de ölmedim!!!epey sarstı beni ama gene de yaşadım.gençtim o zamanlar.belki de çocuktum.hayattan bıkmıştım ölmek istedim.denedim başaramadım.öyle aşık olup da intihar etmedim yani.hayattan bıktım ve ölmek istedim ama olmadı işte.tanrı izin vermedi gene de vermiyor ki hala yaşıyorum.neden yaşıyorum ki ben??? ölmekten korkanlar hep ölüyor,ölmek isteyenlerse sürünüyor da ölmüyor bir türlü!!!
gözlerim dalgın,başım ellerimin arasında düşünüyorum.her günüm hep aynı.bir gram bile değişiklik yok!!!gözlerim kapansa...uyusam...uyusam ve hiç uyanmasam...ne güzel olurdu...daha fazla da günaha girmezdim bu hayatta...sanırım tanrım beni sevmiyor...sevse alırdı yanına beni...kimse sevmiyor beni...ben de onları sevmiyorum...
candan
29.11.2018
perşembe-00.15
izmir(
Günahlarımla Başa Çıkamıyorum Bu Gece Günah Gecem Benim...anılarımla Başbaşayım başlıklı yazı
candan tarafından
29.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
