Online Üye
Online Ziyaretçi
Yoruldum,
Ruhumun baş belasıdır yorulmak.
Tende sürgün olmak ruhun cezasıdır.
sonsuzluğa uçup gitmek de yüreğe özgü değildir.
“Ruh ve yürek,
Tende sürgün.”
Sürgün yürekte bir insan,
İnsan içinde insan ölgün.
Çiçekler dargın, bahçeler solgun.
Dereler, ırmaklar çağlar durgun durgun.
“Bir gülüş arıyorum sevgili,
İçten ve sıcak bir tebessüm sende.
Ne kırışıyor gözlerinin kıyısı,
Ne diniyor içimin sızısı”
Bu kadar yakmaz diyorum sevgili,
Yakmaz, harlanmaya ateşler utanır.
Yaksa, küle çevirse bu canı,
Sen de başkalaşan bir bağ olsan
Küller içinden uyanır; tanır seni, bu yürek, tanır.
Uzun uzun susuşlarda dinleniyorsam,
bil ki bu gürültülerde seni arıyorum.
Nerede tenine bir yağmur sürgün yemişse,
Bil ki orada ben ağlıyorum!.