Dün hýzlý tren kazasý oldu, dokuz kiþi öldü… Onlarca da yaralý var. Neymiþ sistem manuel çalýþýyormuþ ve bu nedenle ray atmamýþ. Eðer eleþtireceksek, kazaya mutlaka sebep arayacaksak… Bulabiliriz birçok sebepte... Ancak kendim de yaþadým, tecrübe ettim. Bu tür kaza anlarýný yaþadým ve o anlarda beynin durduðuna þahit oldum. Akýl hiçbir tedbire mantýðýna göre müdahale edemiyor.  Hani dersiniz ya, herhalde ölüm bu, ölüyorum!  Elbette tedbir almak lazým ama kazdan önce... Olacaða da açýklama yapmak mümkün deðil. O kaza olacaksa Rabbim beyni durduruyor ve artýk o son anda müdahaleye izin vermiyor. Kazayý önleyemiyorsunuz. Týpký, ölüm anýnda tövbenin kabul edilmemesi gibi, kazada önlenemiyor.

Delinin yahut provokatörün biri Tekbir getiriyor. Madýmak oteli yanýyor. Onlarca insan ölüyor. Kalabalýðýn içine kurþun yaðdýrýlýyor, taksimde onlarca insan ölüyor. Kalabalýðýn inancýna ters düþen þeyler söyleniyor Kahramanmaraþ olaylarý oluyor Alevi-Sünni meselesi hortluyor, onlarca insan yine ölüyor. Ýlk önce kalabalýðýn toplanmasý saðlanýyor, sonra o kalabalýðýnýn beyni durduruluyor ve ölümlere sebep olunuyor. Provokatör ölmüyor, aksine uzaktan gülerek ölenleri seyrediyor. Kimse ne onu tanýyor ne de onu takip ediyor. O kalabalýðýn içinde tanýnmýyor. Bu ölüm, çýkar peþinde olan birilerine malzeme oluyor. Ölen yakýnlarý, yakýnýný topraða verirken, aðlarken… O kiþiler ellerine geçen paralarý sayýyor. Har vurup harman savuruyor, eðlenip coþuyor. Beyin yine duruyor, geriye dönüþ yok. Azanýn belâsýný Allah veriyor.

Beyin durmasýna neden olan tek neden cahillik… Cahil insan mühendiste doktor da olabilir, tarlada çalýþan çiftçide… Cahil insan hayat mektebinde okumayan, okusa da okuduðunu yaþamayan, plansýz ve programsýz yaþayan, iþte böyle geldik ve böyle de gidecek, ne diye çabalayayým diyen… Ancak bir bataklýkla karþýlaþsa öleceðini bilse, o bataklýktan kurtulmak için çýrpýnan, ölmek istemeyen insan… Ölüm, çaresiz hastalýk olsa onun için diklenen insana verilen isimdir cahillik… Elbette yaþamak için, ayakta durmak için teni korumak için her þeyi yapmak gerekiyor, ya ruhu? Ruhunu unutan ve beslemeyen insan zýr cahildir… Öðrendiðini yaþamayan cahil insan, kaza yapmaya meyilli ve o anlarda da beyni duruyor. Gerçekten ölüme götürecek kazalarda müdahale edemiyor. Öylesi çaresiz…

Deðerleri yaþatmak için ve huzuru topluma yerleþtirmek için ruhumuza/kalp gözümüze önem vermeliyiz. Ruhsuz bir beden asla yaþamaz, yaþatýlamaz. Yaþasa bile ona insan denemez. Deli dediðimiz bile ruhuna önem verdiði için o hale gelmiþtir.  Deliler cahil deðildir. Ama akýllýyým diyen, her þeyi bildiðine inanan kimse, delinin yaþadýðý dünyaya bile girememiþtir. Hiç olmazsa savaþý yaþar görünür, aþký tutar görünür, olmadýk þeyleri söyler görünür, ya insan? Neye inandýðýný söylerde o söylediðini yaþar görürsünüz ki? Dili baþka kalbi baþka yaþar ve konuþur. Mutsuzdur, þikâyet dillidir, iki yakasý bir türlü bir araya da gelmez. Deliyi yargýlar, küçümser ama kendisi de deliden delidir, cahildir.

Yüce Allah’ým, Kur’anda geçen Nisa suresi 79. ayette der ki, “Ey insanoðlu! Sana gelen her iyilik Allah'tandýr, sana ne kötülük dokunursa kendindendir. Ey Muhammed! Biz seni bütün insanlara bir elçi olarak gönderdik. Buna þahit olarak da Allah yeter “ Mevla hiç kuluna adaletsizlik yapar mý? Sorun insanýn cüz-i iradesinde gizli… Tercihlerinde gizli… “Oku”mamakta ki ýsrarýnda gizli… Bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn da gizli… Kaza olur, ölenler olur, bu ölüme baþka sebepler arar, baþkalarýný suçlamaya devam eder durur. Suçu kendimizde hiç aramayýz… Baþkalarýna teselli olsun diye öðüt veririz, o öðütlere kulaðýmýzý kapatýrýz. Hep baþkalarý yaþasýn bize kimse dokunmasýn deriz. Bunu da özgürlük olarak tanýmlarýz.

Ey cahil insan, bu dünya bir bilim ve kurallar zincirinde dizayn edilmiþ. Bunu öðrenmek ve buna göre yaþamak zorundasýn. Bedenine önem verdiðin kadar ruhuna da deðer vermelisin, sevgiye doyurmalýsýn! Ýþte medeniyet ve Avrupa bu þekilde yakalanýr. Ýþte Ýslam’da bunu böyle emreder.

Saffet Kuramaz