Akıl ve düşünce de; zaman zaman şişiyor.
Şiire seslenince hamlık biraz pişiyor.
Ey şiir ne beklersin kalemimin ucunda.!
Şairin tavan yapan duyguları taşıyor.
Beyitle gel dimağa bugün öyle yazayım.
Isıt mahzun yüreği, sen olmazsan üşüyor.
Sihrinle ufka dalsın umut versin her hece.
Bilirsin Adem oğlu, ekmek ile yaşıyor.
Ay gibi, Güneş gibi ışık saçsın her yere.
İnsan karanlıklarda mazisini kaşıyor.
Hele bakın şu işe, aldı yürüdü şiir.
Sağanak başlayınca kalem neler döşüyor.
Gözleri dolmuş yine aşkın heyecanıyla,
Hem gülüp hem ağlayan şu haline şaşıyor.
Saygı, sevgi, hürmetle yolumuz açık bizim.
İçimizde ki irfan, cehaleti boşuyor.
Zülfiyare dokunup, kimseyi incitmeden.
Kalem kendi halinde şiirle atışıyor.
Ne çok dolu yüreğim, yılların ahı mı var?
Allah'dan ki şiir var, imdada yetişiyor.
Bilgi ve ilham esti, tut ki tutabilirsen
Kul Fikret celallendi yine bendin aşıyor.
Yaşama hevesini kırsa da bazen hüzün,
Yar'in dokunuşuyla silkinip de coşuyor.
Mehmet Fikret ÜNALAN
17 Aralık 2018 Saat 14.50
Güzelçamlı/Kuşadası/Aydın
(
Beyitler başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
17.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
