Kara bahtım kem talihim gülmedi

Kader dedim yaralarım sızılar.

Kadir kıymetimi kimse bilmedi,

Yine deli gönül seni arzular.

Ağarmış saçlarım tutmaz elimden

Feleğe şikayet çıkmaz dilimden

Kimseler anlamaz neden halinden,

Sebebini niye bana sordular?

Mecnun gibi kaldım kurak çöllerde

Kuşlar gibi yüzdüm çamur göllerde

Kerem gibi Aslım yanar ellerde,

Saçlarımı birer birer yoldular.

Yolumda tuzaklar kurulu bekler

Ayaklarım yorgun kalbimse tekler

Sılada sevdiğim güne gün ekler,

Karşımda olanlar beni kırdılar.

Dervişin elinde gezer asası

Tur Dağı’ndan gelir O’nun Musa’sı

Gerçeğe çağırır Meryem İsa’sı,

Gidenler hedefe çoktan vardılar.

Ya Muhammet sana dua ederim

Bir gün bu dünyadan çeker giderim

Vardığım huzurda acep ne derim?

Gidenlerin hepsi bize yardılar.

DOĞANAY’ım başım dönüp duruyor

Boğazım yanıyor, dilim kuruyor

Kaderi bilmeyen hesap soruyor,

Hak’kın divanına yeni durdular!

Kemal DOĞANAY