Yok yüce adalete sultan
Yok yolunda kurban
Yok esaret
Yok idam sehpasında urgan!
Asumandan dökülen kar taneleri
Yaşlılık alameti…
Düşündükçe dehşet
Ayazıyla dondurur kan!
Etrafımda aklanmış yüce dağlar
Yetim, fakir fukara ağlar
Okunur uzaktan ezan
İman işlenmemiş kalpler kendi kendini dağlar!
Başını kaldırıp kuruduğuna aldırmıyor iman
Ekilmiş tohum toprağın altında
Beklemekte…
Ne hilal görünüyor
Ne kurtlar ürüyor
Ne de kızıl elma
Karanlığı saran sessizlik sürüyor!
Ya Rab Çanakkale’de
Toprağın üstünde
Ölüm emre amade…
Toprağın altında
Asr-ı saadet ruhu taze
Doğumla lezzete bürünüyor!
Eriyecek karlar şüphesiz
Yine ırmaklar akacak gürül gürül, apak!..
Ulubatlı Hasan’ın elinde bayrak
Peygamberimindir bu sancak
Sallanacak yine lekesiz!
Tohum başını gösterecek, yemyeşil
Toprakta cennet kokusu
Sararken dokusu
Büyüyecek yeni nesil
Ne kadar çetin olsa da kış uykusu!..
Saffet Kuramaz