Online Üye
Online Ziyaretçi
Bana en büyük şehri verdiler bu gece
Galata köprüsünden, alt kata giden merdivenlerden indim.
Livaneli türküler söylüyordu sesine yaklaştığım adam
"Güneş topla benim için..."
Ben aç yüreğime umut topluyordum yarınlar için
Ellerinden tutmak için altüst ediyordum tüm sokakları
Büyüyen karanlıklarda , küçüldükçe küçüldü umudum.
Ben aç martılar gibi
Gözlerime sığındığım yüreğimle
Mavi balkonuna kondum.
Gün batımlarını verdiler bana bu gece
Senin dışında, ne arayabilirim ki ?
Kumkapı sahillerine, acıdan izler bıraktım
Bir kolum Laleli, bir kolum Çemberlitaş.
Çoktan okunmuş son ezanı Süleymaniye' nin.
Beyhude bir yürüyüştür ayaklarıma takılan.
Sen yoksun
O benim
Yıkılmaya yüz tutmuş yapılarda yakılan...
Bana büyük meydanlar verildi bu gece
Ölçüsünü bilemem
Bilemem kaç bin kilometrede olan yalnızlığımı
Bomboş alanlara itilmiş ve sürgünüm
Tonlarca acıları taşıyorum küçücük bedenimde
Gözlerimde sayamayacağım kadar yıldızlar
Umudumu kurtarıyorum ay ışığının verdiği gölgemde
Elimi uzatıyorum, elini uzatıyor
Yürüyorum, o da yürüyor benimle
Biz dost olduk
Bu gece gölgemle...
Esat KURT