Yaþ ilerleyince insan da ister istemez, hafýza zayýflýðý ve ihtiyarlýk belirtileri de baþ gösteriyor. Çok ilerledi mi buna alzheimer diyorlar týp dilinde. Elli ile altmýþ arasýnda iseniz de unutkanlýk deyip alzheimeri bir türlü yakýþtýramýyoruz kendimize. Lades oyunu vardýr hani bilenler bilir. Hafýza gerektirir bayaðý, unuttun mu yandýn demektir. Rakibin elinden aklýmda demeden nesneyi aldýðýn zaman oyunu kaybettin gitti, tüh dersin... 


Kafada bin tane türlü düþünce olunca haliyle insanda unutuyor bir takým þeyleri. Ýki gün öncesinde kalp doktorundan randevu almýþým. Ta pazartesi gününden. Perþembe gitmem lazým. Ama hangi saatte gidecektim. Öðleden sonra olduðu kesin de, saat on beþ miydi, on altý mýydý? Telefon etsem doktora? O da olur da doktorun adý neydi? Kemal miydi, Cemal miydi, Kamil miydi? En iyisi mi bir daha ki sefere doktorun adýný da muayene saatini de bir tarafa yazayým da kafam da bin bir türlü düþünce dolanýp durmasýn. Hay bin kahýr! Profesör müydü, Doçent miydi? Amaan ne fark eder ki? Ýyi baksýn bana yeter. 


Bu gözlük ah bu gözlük. Eskiden bir taneydi, þimdilerde yakýn da eklenince iki tane oldu. Yakýn gerekli olduðu zaman, uzak gözlüðünü çýkartýyorum. Koyuyorum bir yere, nereye koymuþtum diye, sonra arpacý kumrusu gibi düþünüyorum. En iyisi alarm takayým ben bu gözlüklere... Ara, ara, ara ki bulasýn. On dakika aradýktan sonra, çok basit bir yerden bana göz kýrpýyormuþ meðerse gözlüðüm. Elimde tespih, az önce benim ileydi. Ne yana koydum ki? Hay Allah bak sen havlunun çivisine kim asmýþ ki benim bu tespihi... Ben mi asmýþýmdýr? Yok ya günahýmý almayýn, ben öyle bir þey yapar mýyým hiç? Tamam tespih benim tespihim de yürümüþ gitmiþ iþte... 


''Senin adýn neydi arkadaþým?'' Tabi bu dýþýmdan deðilde içimden geçen bir düþünce. Henüz konuþma olarak ortaya çýkmadý. Çok da iyi tanýyorum bu arkadaþý, çok sýk görmesem de ara ara gelir bize ufak tefek þeyler alýr. Tayfun muydu, Talip miydi? Yok, yok ikisi de deðildi. Hangi harf ile baþlýyordu onu bir bulsam, gerisi çorap söküðü gibi gelecek de o çorap söküðüne bir türlü gelemiyoruz. Þimdi onu tanýyan baþka birisi gelse, adýný telaffuz etse, ya da etmese de çaktýrmadan ben ona sorarým, hemen de öðrenirim. Aman Yarabbim! Ne zor bir durum. Yanlýþ isim söyleyip yaþ tahtaya basmakta var sonunda. 


Pazar sabahý iþte. Hep ben giderim kahvaltýlýk bir þeyler ve gazete almaya markete. Bir iki þey olsa ekmek ya da beyaz peynir, o kolay, onlarý tutuyorum akýlda da, haným beþ altý þey birden sýraladý mý, biraz zorlanýyorum. ''Ahmet kaþar al, ekmek al, gazete al, bulaþýk deterjaný, bir de kýza kalem ile silgi, ha bir de ceviz al pasta yapacaðým da.'' Oh ne ala. Ben bunlarýn hepsini zor aklýmda tutarým ya neyse... Haným seslenir ''Bak yaz Ahmet sonra unutursun.'' kýzarým az hanýma ''Ne yazmasý Hatun benim kafa zehirdir zehir, bir kere söyledin mi yeter.'' hanýmýn hiç inanasý yok. ''Sen bilirsin.'' dur bakalým hele ''Haným peynir beyaz mýydý kaþar mýydý, pasta içinde fýndýktý deðil mi?'' Of ki of, oflamalar önce hanýma gitmekte, sonra hanýmdan bana doðru havada helezonik hareketler yaparak gelmektedir. Erkekliðe de ürik asitin katýsýndan sürmem hiç. 


Geçenlerde haným geceden bir ilaç sipariþ etti. Ben de kafa yok ki sabaha kadar ben onu hayda hayda unuturum. En iyisi elime iplik baðlayayým dedim. Yatarken elime iplik baðladým. Sonrada hangi ilacý alacaðýmý bir de kaðýda yazdým. Kaðýdý da el çantama koydum. Sabah uyandým iþe gideceðim, askýlýða baktým çantam yok. Hay Allah! Çantanýn içinde ne vardý? Bir þey vardý önemli evet. O bir þeyi hatýrlamak içinde parmaðýma iplik baðlamýþtým. Ama o iplik hangi önemli þeyi hatýrlatacaktý? Onu da kaðýda yazýp el çantama mý koymuþtum, yoksa cüzdanýma mý? Cüzdan da ortada yok, el çantasý da. Hay Allah'ým sabah sabah hanýmý uyandýrsam, o da olmaz. Ýþe gidince hanýma telefon ederim, bana ne aldýracaktýn diye sorarým. Ýþe giderim, hanýma telefon edeceðim, ama ne için telefon edecektim onu da unuttum. Olsun edeyim yine de sorayým. Ben sana niye telefon ettim diye? O da hemen bilemez. Bilir, bilir benden daha az unutkan o. Bir günde adýmý unutacaðým. Onun da kolayý var. Aynanýn karþýsýna geçerim, sen kimsin, sen kimsin, diye sorar sorar dururum, o da bana bir cevap verir herhalde. Aynada ki suretime þöyle dikkatli baksam, ben bu adamý bir yerlerden çýkartacaðým da derim yani eninde sonunda... Yeni bir yöntem bulmam lazým bu unutkanlýðýmý alt etmek için, parmaða iplik baðlamak ile olmuyor. Buldum mu onu da bir yere not edeyim ki ne yöntemiydi diye sonra düþünen adam heykelinde ki adam gibi düþünmeyeyim.