Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir şiir gibi düşer geceye adın.
Dileme doladığım o türkü,
Yeniden düşer dilime.
Söylerim seni aşk ile.
Karanlıktır o vakit sokaklar.
Lambaların ziyası beyhude yanar.
Yüreğime kendi elimle koyduğum seni.
Bulamıyorum sokak sokak gezerek.
Bir resim düşer cebimden.
O an yerle temas ederken,
Depremler oldu sanırım.
İçim cız eder.
Dilime doladığım türküyü.
Bir ıslık gibi çalarım.
Ellerim ellerinde olması gerekirken,
Neden hala cebimde?
Düşüp de yollara bir cevap bulsam.
Neden bittik sen.
Oysa İstanbul’un en güzel semtiydin sen.
Şimdi adın dahi okunmuyor duraklarda.
Seni bir elime geçirsem,
Bir daha ellerini hiç bırakmamaktan korkuyorum.
Artık hiçbir zaman o günlerdeki gibi olamayacağım.
Bulamayacağım seni en zor anlarımda yanımda.
Boynuna atlayıp nerelerdeydin diyemeyeceğim.
Eğer bir gün rastlaşırsak.
Bilmiş ol ki hala seni arıyorumdur.
Dilimde hala o bilindik melodi.
Nereye kayboldun masumiyetim…