Gecenin sessiz çýðlýðý
Yankýlanýr þehrin
Islak soðuk sokaklarýn da
Bir baþý boþluk
Ýstediði yöne yönledirip
Durur haraket halindeki ayaklarý
Sözlerin anlam ifade etmediði
Þuðursuzluðun çemberin de
Döner durursun

Gittikçe büyüyen yalnýzlýðýn
Siyah gölgesi kurþun gibi
Saplanýyordu yüreðime
Ben yüzeye çýkmak istedikçe
O beni çekiyordu derine
Bir sarmaþýðýn kollarý gibi
Arsýzca ve ummarsýzca

Pus çöküyordu gözlerime
Aysýz yýldýsýz gecede
Sönüktü cadeler de
Tüm evlerin ýþýklarý
Perdeleri ise çekik
Ben dýþýnda o þehir de
Herkes derin tatlý uykusundaydý