Gurbet elin derdi, cefası da çok
İnsanın toprağı, gibisi yer yok
Bir kenarda ağla, sevinen de çok
Kapıyı çalanın, derdin soran yok.
Bir zamanlar gönül, yar kapısında
Sevdamın gülüydün, yanı başımda
Hasretin var şimdi, alın yazımda,
Bir haller oldu da, derdi bilen yok.
Kim yanar kim ağlar, beyler halime
Yar sormazsa nasıl, gitmez gücüme
Bir yaradır düştüm, sormaz halimi
Aldım sazı vurdum, tele duyan yok.
Ben yazdım yazımı, başa belaymış,
Bu bahtımda sensiz, hepten karaymış
Gezdim dağlarında, karları yağmış
Üşüdüm ayazda, saran dostun yok.
Ahmet’im dermanı, kulda arama
Vefasız kullara, hiç sırt dayama
Gönül koyup koyup, içten ağlama
Görüp de silmeye, mendil veren yok.
