Kapatinca gözlerimi, gecmiste yazdiklarim geliyor aklima
Artik tutamiyorum hicbirseyi icimde,
yavas yavas dökülüyor sayfalara kücük sevgi kirintilarim...
Belkide böyle avunuyorum ben...

Kapatinca gözlerimi, gecmiste sevdiklerim geliyor aklima
Özlüyorum belkide ben, yanimda istiyorum
Akiyor damla damla yaslar gözümden...
Belki de böyle avutuyorum kendimi ben...

Gözlerimi acinca, bu sefer is degisiyor...
Oyun bitiyor...
Artik yeni bi sayfa acmis oluyorum kendime...
Sonu belli olmayan yep yeni bir sayfa...
Yavas, yavas... Dökülüyor sayfalara...
Sonu belli olmayan kederlerim... Ümitlerim... Göz yaslarim...


Kederler insanlari ümitsizlige kadar sürükleyebilir,
Keder, kimi zaman, uzak düsmektir icimizde ki yolcudan...
Ýnsanligin bir cikmaza dogru görmektir keder
Bunlarla avutuyoruz kendimizi...

Kapatmak istiyorum gözlerimi...
Kapatmak istiyorum ki, tüm kederlerim... Ümitsizliklerim
Ve göz yaslarima karsi koyabileyim
Ýste böyle avunuyorum belki de...

Gözlerimi acmak kaliyor geriye,
Artik oyun bitti cünki...
Sonu belli olmayan sayfa acilmis, karsimizda...

Göz yaslarim... Ve ümitlerim...