Mavi’nin teninde ölü bir yangınım;

İklimin birinde cefayı yüklendiğim atlas yorganım.

İşimin ehli bir sevdayım:

Yana yakıla sevmenin meali de saklı tutmak iken

İsmin dualarımda…

 

Alıp da vermeyi unuttuğum nefesin boz dumanıyım.

Öykündüğüm kadar ölmeyi dilediğim

Bir kuyunun dibinde devinen

Ölümlü bedenim.

Aşkın asası kör kütük tek hece

Sefasını sürdüğüm

Yorgun teknenin kırık kanadıyım

İçimde çok ulvi bir özlem

Adını aşka b/andığım bir sarkıt adeta

Damlayan yüreğimin de mezarı, her tuş olduğunda

Mevsim…

Zaaflarımın Tanrısı illa ki pişmanlık

Yeminimi bozduğum kayıp sükûnet.

 

Bir matemin meltemiyim

İsli ruhumda saklı sanrılar

Fişeklenen günbegün kayıp kelam

Ne zamanki dalsam hülyalara

Koruyucu meleklerimin de saklı tuttuğu duasıyla

Epriyen azametin kör tanığıyım.

 

Biteviye yuhalanan bir mecra

Dolduruşa gelen cehaletin azası

Anmaların meali kayıp bir tecelli

Vuku bulan rahmetin indinde

Adam boyu nice söylem

İkircikli mizaçların topa tuttuğu

Sefil bir hazan kuytumda kundaklanan

Kâbusların ifriti de bela yüklü o kaynayan kazan

Devingen rahmetin kara tahtası

Elimde meram

Sardıkça hayata başa çıkmak adına

Köhne esintide ruhu duymaz iken cihanın

Tek seferde kat ettiğim yıllık mizan.

 

Şimdimi öğütledim dünüme;

Yarının mizanseni belki de şakıyan bir şakayık

İri damlalar indikçe ruhumdan

Kara zemin; afakî sürgün

Oysaki meylettiğim sadece ilkbahar.

Kolaysa tut elimden

Hakkımı çoktan helal ettim ben madem evrene

Ölümü mü neşeyi mi hak ettim,

Varsın demlensin mevsim ayaklarımda salladığım

Çocuk ruhumla iştigal şu sefil mizaçlı bahar

Eprimeden içimdeki isyan.

 

Boş ver gitsin ömrümden bir yaprak daha

Salındığım değil ait olduğum o kökü sende düşlerin

Tininde aşkla yangına durduğum

Her ezan vakti şekillenen bir mizansen

Yarına dair uzandığım umudun rahlesinde

Kozamda saklı feveran

Duyulmazlığın sancısı ayan beyan

Yeter ki susalım anbean.

Sökmeden şafak içimdeki aşka biat

Bir surede daha çözülen diz(e)lerin kanadığı

Ne gerçek ne yalan.

 

Özrümle yüklü bir özneyim

Kayıplarımın da mizacı yorgun suretim

Azığa aldığım her ölü günü armağan ettiğim

Bilinmezin sönen ferinde

Benden başka bir ben daha saklı iken içimde

Varsın çözüleyim k/özümde.

 


( Boş Ver Gitsin Ömrümden Bir Yaprak Daha... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 11.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu