En
büyük değerdi fikir namusu
Şanlı
bayrağımda al Cemil Meriç
Başının
üstünde tuttu kamusu
Fikir
kovanında bal Cemil Meriç
Mâziyi
bugüne bağladı gitti
Dik
ve diri durdu, çağladı gitti
Dostları
peşinden ağladı gitti
Asırlık
çınarda dal Cemil Meriç
Hep
aydınlanmayı murat eyledi
İnsanca
duruşu berat eyledi
Namuslu
olmayı sırat eyledi
Dostluğa
uzanan el Cemil Meriç
Gönül
nazarıyla baktı dünyaya
Düşünce
çivisi çaktı dünyaya
Berrak
sular gibi aktı dünyaya
Yüce
dağ başında bel Cemil Meriç
Bir
ömür bizleri anlattı bize
Bizden
olmayanı getirdi dize
Hakikat
söyledi, can kattı söze
Gözlerden
boşalan sel Cemil Meriç
Hakikat
uğrunda yazdı kalemi
Talebe
eyledi cümle âlemi
Gönül
dünyasından kovdu elemi
İntizar
çölünde yel Cemil Meriç
Gönül
göklerinde şimşekler çaktı
Bir
yıldız misali geceye aktı
Arkasında
hoş bir seda bıraktı
Yolunu
bilmeze yol Cemil Meriç
Mum
misali yanıp ışık edendi
Kalemi
güçlüydü, bize yetendi
Yiğit
süvariydi, önden gidendi
Sadece
Allah'a kul Cemil Meriç
Şehirden
kaçtıkça yaylaya koştu
Putları
terk etti, Mevlâ'ya koştu
Bu
çağın Mecnun'u, Leylâ'ya koştu
Dikenin
yanında gül Cemil Meriç
M.
NİHAT MALKOÇ