Kalb secdeye varınca ejderha lavlar söndü
Dilim Allah deyince dünyam haşire döndü
Ruhum tenden kopunca ilahi yol göründü
Alnım secdeye değse yar diye eriyordum!…
———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş
———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş
Nefes aldım derinden defalarca yeniden
Başım döndü övgüden nasiplendim sevgiden
Kurtuldum düşünmekten tutsak eden eskiden
Ne kalpte göründüm ne var diye eriyordum!…
———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş
———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş
Döndükçe başım sanki bütünde “Bir”e geldim
Manalar âleminde bahar gibi dirildim
Cennetsi kokularla çiçek gibi açıldım
Enel Haktı diyarım kar diye eriyordum!…
———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş
———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş
Ölmeden öldüm sanki yok sardı her yanımı
Gördüklerim yabancı bilemedim mekânı
Uçuyordum sonsuzda düşünmeden canımı
Ne simetri var ne ses, nar diye eriyordum!…
———-Dünya ne kadar boşmuş karanlık gece loşmuş
———-Şu zavallı bedenim aşksız peşinden koşmuş
Saffet Kuramaz