Sokak Çocukları Demeye Dilim Varmıyor
Kuduran bir dalga
Hoyrat esen bir rüzgâr gibiydiniz
Hani ne oldu
Ne oldu da esip geçtiniz
Şimdi bir adım daha mı öndesiniz bizden
Yoksa
Bir adım daha mı gerinizde kalmak isteyen bizler
Atarken meydanlarda naraları
Kara çamur tükürüğünüzü sıçratırken etrafa
Hep uzağınızda durmak istedik
Bir adım gerinizde
O pis tükürüğünüzü sıçratarak
Üstümüze bulaştırmıyasınız diye...
Şimdi;
Ak bir tükürük kadar beyaz görünseniz de
Gagası önüne düşmüş bir serçe kadar da
Zavallısınız
Suskun ve çaresiz...
Çaresizlik ne zordur bilir misiniz
Bilir misiniz ne zordur
Çareler içerisinde ki çaresizlikler...
Bir şeyler yapmak isteyip de yapamamak
Yapamamanın verdiği sıkıntılar...
Her ağzınızı açtığınızda susturulmak
Ve buna rağmen payını verememek
Kurşun sözlere esir düşmek, konuşamamak,
Her seferinde çaresizce...
Şimdi sözlerimiz bir ok
Dilimiz bir kurşun kadar sivri olsa da
Ne fayda
Duyan var mı, var mı işiten bizi? Yok!
Yokolmuşluklar içerisinde geçen bir zaman dilimi
Ve bizler de o dilimlerin paydadaki en küçük payı,
Mikro sunulmuş haliyle doğada ki serpintileri...
O zaman bu heybetlenmeler kime?
Nedendir bu kafa tutuşlar?
Tüm güzelliklere kapalı, mikro bir beyinle,
Mikro bir yüreğe sahip sizler...
Sokaklarımızda kol gezen ve adlarını
Sokak çocukları diye adlandırdığınız,
O tatlı çocuksu hayallerini öldürdüğünüz,
Kocaman yüreklere mi?
Onlardaki o kocaman yüreklere
Kaçınız sahipsiniz?
Kaçınız dayanabilirsiniz,
Kışın ayazını içinize çeke çeke,
Açlığınızı bastırmayı?
Ve biçare aç açına uyumayı?
Kaçınız becerebilir;
Çöplüklerdeki artıklarla karın doyurmayı?
O zaman!
O zaman suçlu kim! Onlar mı?
Kaçının elinden tuttunuz
Yakalayıp salmaktan başka
Yeni yeni suçlara
Yeni yeni kapılar aralamaktan başka...
Kendi ellerinizle hazırladığınız bu gelecekten
Şimdi kaçınız sorumlusunuz?
Ve onlara bu acıları yaşatmak pahasına,
Bu adları verme yetkisi kimin eseri?
Şimdi isyan var hepsinin yüreklerinde
Hepsi kocaman isyanlar barındırıyorlar
O küçücük ama, kocaman yüreklerinde
Ve soruyorlar şimdi haklı olarak,
Her önlerine gelene...
Bizim adlarımız hep mi böyle kalacak,
Hep sokak çocukları mı? Diye. Çıt yok!
Dün...
Bugün...
Ve yarınlarda da...
Hala çıtları çıkmayacaksa,
Adları hep sokak çocukları kalırken.
Hani nerede o isim babaları?
Hani nerede o yetkili kişiler?
Hani nerede o faili meçhul cinayetlerin gerçek sahipleri?
Biz miyiz yoksa onlar da? Diyorlar ve soruyorlar...
Hep soracaklardır da...
Ta ki...
Onların da sorguları;
Devam ettiği sürece...
Kardelen
