Dilinde hak lisaný, elinde var kalemi
Bende bireyim deyen, insalara üzüldüm.
Bilgeyim ùlemayým, der yanýltýr âlemi
Ýnsanlýðý mezara koyanlara üzüldüm...

Beþerin saflarýna uygun adým giderler
Hiçbir þeyden habersiz, her þeyden pay isterler
Gereðini bilmeden sevgiden söz ederler
Tadamadan sevgiyi, doyanlara üzüldüm..

Biri var ömrü billâh yüreðinden aç kalmýþ
Biri var insanlýðýn hayâllerine dalmýþ,
Biri var her þeyini çorak iklime salmýþ
Ýnsanlýk libasýný soyanlara üzüldüm..

Atar tutar haybeden dili ýslak yerdedir
Sözleri kendince mey, dudaklarý bâdedir.
Ýnsan olmakta cahil küstahlýðý sâdedir
Söylenmemiþ sözleri duyanlara üzüldüm..

Mevla yakýn eyledi bu þahsýn kendisini
Taklit eder gibiydi, cihan efendisini
Daha bastýramazken, bel civarý nefsini
Erdemliler yerine, sayanlara üzüldüm...

Ýnsan gibi giyinir insan gibi dolaþýr
Eline kalem almýþ her olaya bulaþýr,
Ezer iyi niyeti, hedefine ulaþýr
Ýmam bilip ardýna uyanlara üzüldüm

Ayser ÖZBAKIR