Göz baksa da uykuda, kalpse daim kuşkuda

Bilmediğine düşman insan, yaşar korkuyla

Kimseye güvenemez, aşkı bilmez duyguda

Büyür dertten dağları, kurur üzüm bağları…

Uykudur, yatağıma beni bağlayan kabir

Ölmeden ölüyorum bulamıyorum tabir

Ne felsefesi var ne açıklayamaz cebir

Yarası kerme bağlar, geçmez çekeni ağlar!

Kim bu dünyaya kazık çakıp kalacak diri

Her şerde gözün dört aç, vazgeç olmadan deli...

Her anımı planladı, sormadan yerin dibi

Gerçeği bile bile şu dünya niye bağlar!

Uyan artık sabahın horozları ötmekte

Rızkını aramaya başla hak yol gütmekle…

İşim olmasın yalan, kumar ile ütmekle

Gezerim kefenimle şahidim olur sağlar!

Saffet Kuramaz