M. NÝHAT MALKOÇ

Mümbit yürek tarlasýný yýllarca ekip biçen usta bir bahçývandýr öðretmen… O ki tipide, boranda ve kýþta elinden tutup selamet sahiline çýkarýr körpe bedenleri. Aþsýzlara aþ, umutsuzlara umut, huzursuzlara huzur olur en zor zamanlarda. Bir meþale gibi ýþýk saçar bütün karanlýklara. Tohumu fidan, fidaný aðaç yapar öðretmen… Bir aslan gibi kükreyerek atýlýr kör cehaletin üzerine. Dört mevsim solmaz onun, bahçelerimizi süsleyen gonca gülü…

            Öðretmen; hakikatin coþkun seli, dilsizlerin söyleyen dili, elsizlerin tutan elidir. Bu sel, önünde yalan ve riya adýna her ne varsa alýr götürür. Bu dil, hakikatin yolundan ayrýlmaz hiçbir zaman, onu terennüm eder durur. Bu el düþkünleri tutar kaldýrýr düþtüðü yerden…

Öðretmen bir sevgi çaðlayanýdýr yüreklerde. O, bir tohumu bin eder sevgi ve ilgisiyle. Soylu çýnarlar yetiþir köklerinden. O, nefret köprülerini yýkýp sevgi köprüleri kurar yüreklerden yüreklere. Acýyý siler süpürür körpe gönüllerden. Anasýza ana, babasýza baba olur. Yarýnlarýmýz ona emanettir, o bu emaneti korumak ve geleceðe taþýmak için çýrpýnýr durur gece gündüz demeden. Mesai kavramý yoktur onun kitabýnda. O her zaman ve her yerde öðretmen olduðunun bilinci içerisinde hareket eder. Nefesi tükenmeden bu vasfý sürer gider.

            Onulmaz acýlara merhemdir öðretmen… Tarumar olmuþ yüreklere bilgiden görkemli anýtlar diker, onlarý cilalar, sevgilerle donatýr. Suskunluðun dayanýlmaz noktaya vardýðý demlerde mazlumlarýn kalbinden kopan bir çýðlýk olur. O, taçsýz bir kraldýr taç ve taht istemese de… Zemherilerde üstümüze örtülen yorgandýr. Sýmsýcak bir tebessümdür solgun dudaklarda. Gözlerimizin feridir aydýnlýðýn gölgelendiði demlerde. Nihayet vicdanýmýzýn sesidir. Barýþa uçan nazlý bir güvercindir; gerekli olduðunda da bir þahindir savaþýn kucaðýnda. Geçit vermez yüce daðlarýn belidir, zenginlerin fakirlere uzanan merhamet elidir o… Âþýklarýn sazýnýn teli, bir uzun havanýn en yürek yakan yeridir. Gerçekleri görmeyene göz, hakikatin gür sesini duymayana kulaktýr. O; dünden bugüne, bugünden yarýna uzanan muhkem bir köprüdür. Ancak bu köprüden geçenler kendilerini selamet sahilinde bulur.

            Mazluma el, yolunu kaybedenlere yoldur öðretmen… Onun en büyük silahý kalemdir. Onunla cehaleti tam alnýndan vurur. Sevgiye, hoþgörüye ve barýþa kastedenlerin þahdamarýna indirir bilgi hançerini. Ýhanetin kollarýný ve ayaklarýný baðlar, hain oyunlarý bozar basiret ve dirayetiyle... Onlar bizi yýlmadan ve yorulmadan sýrtlarýnda ideallerimizin doruklarýna taþýr.

Sevgiyle atan kalplerimizin eþsiz sultanýdýr öðretmenler… Sevgileri katýksýz ve içtendir onlarýn. Ferhat, Aslý için daðlarý nasýl deldiyse onlar da kalemleriyle cehalet daðlarýný öylece delip bilginin ýþýðýna ve öz kaynaðýna varýrlar. Onlar yürek tarlalarýna sevgi ekip ordan saygý biçerler. Onlar, daima bardaðýn dolu tarafýný görerek hayata iyimser gözlerle bakarlar. “Güzel bakan güzel görür, güzel gören güzel düþünür, güzel düþünen de hayattan lezzet alýr” anlayýþý içerisinde hareket ederler. Hayata bu minvalde, böyle bakan bir nesil yetiþtirirler.

Ortaçað karanlýðýna bir güneþ gibi doðar liyakatli öðretmenler… Pozitif bilimlerin kapýsýný açan altýn anahtardýr onlar… Ýlim aðacýnýn hem kökü, hem de dalýdýrlar.  Bu aðaçta yetiþir birbirinden güzel bilgi meyveleri. Öðretmen bilir ki uçmak için iki kanat gerekir; tek kanatla uçulmaz zira... Bu kanatlardan biri pozitif ilimlerse öteki de dinî ilimlerdir. Bu dengeyi saðlar öncelikle… Gücünü þanlý tarihinden, hýzýný geleceðe olan inancýndan alýrlar.

Arýdýr, kovandýr, baldýr öðretmen… Dað baþlarýnda açan kýr çiçeðidir. Vuslattýr aþk acýsýyla yanýp tutuþan yüreklerde. Onun bilgi pýnarý, ilme susayan yüreklere bengisu olur.

Çileyi ilmek ilmek iþler gönül gergefine… Mehter marþýyla uyanýr uykusundan; Ulubatlý Hasan’a dönüþür. Bir yanýk türkü duysa Ferhat kesilir daðlarýn göðe en yakýn yerinde. Millî gururumuzun sarsýlmaz kalesidir. Soframýzýn tuzu, gönül göðümüzün yýldýzýdýr.

Öðretmen irfan çeþmesinin suyudur; ilim kapýsýnýn eþiðidir. Bir ressamdýr bilgi fýrçasýyla gönül tuvalimize deðer katan. Tertemizdir onlarýn yürek aynalarý… Ýyi ki varlar, hep var olsunlar. Onlarsýz bir hayat, nerden bakarsanýz bakýn, eksiktir. Onlarý çok seviyoruz.