Online Üye
Online Ziyaretçi
Üstünü açarken mayalanmış demlerin
Kaymak tutmuş acılardan
Bilmiyorum hangisi sensin
Eski bir pencereden sızmış gün
Elma kokuyor eski kilim
Nazlı bir sızının eline
Bırakılmış gibiyim
Dişleri her gün bileylenen
Bir hızardır ah bu beden
Sığdırmak için beni bana
Ya yok sayar
Ya da koparıp atar kollarımı kökünden
Bir hayal çıkıp gelir beşinci köşeden
Keserek tavana asılı tüm urganları
Her düşüşte bir toz yekinir
Ortasından kırılır tahta sedir
Açılır ağzı irili ufaklı torbaların
Kiminden boncuklar
Kiminden oyuncaklar
Kiminden solgun resimler
Kiminden kopkoyu gözyaşları dökülür.
Her duvar bir kapı olsun istersen
Ellerinle yoklarsın en zayıf yerleri
Bir nefeslik rüzgar esse
Bir birine daha bir katsa
Bencilliğinden burun indirmeyenleri
Boş kalsa hep o köşe
Bir daha kaçmak mı
Tövbe dedirten
Beşinci köşe
Öyle bir muallim ki
Ümit Seyhan