Silgisizin Ortisi
onu tanıdığımda 15 günlüktü.....köye çıktığımda komşu kadının ayakları arasında dolanıyor şımarıklık yapıyor eteğini çekeliyordu... hemen çömeldim iki elimin arasına aldım yanaklarını sıktım... türlü şımarıklıklar yaptı... kadına benimde böyle bir yavru edinmek istediğimi söyledim.. kadınsa bana ben yaylaya çıkacağım bunu da götüreceğim ama orada çakal, kurt kapar diye korkuyorum demesiyle hemen gözlerim fal taşı gibi açıldı .. bana bırak dedim ben bakarım nasılsa ben yazın buradayım sende kış ben giderken de sen bakarsın deyi verdim... önce biraz nazlandı ama sonra benim ne kadar istediğimi görünce kabul etti .. iki hafta sonra gideceğini bana bırakacağını söylediğinde yavrunun adını da oracıkta koyu vermiştim... ORTAK evet ona ortak dedim komşunun ve benim ortak hayvanım dı o artık...
tabi ki iki hafta bekleyemedim... üç gün içinde ona bir kulübe çaktım... kapının önünde yerini hazırlamıştım bile ... 5 gün geçmeden de artık ortak kapının önündeydi. onun bir köpek olduğunu unutmuştum zaten benim için köpek hiç olmamıştı ... ona türlü sıfatlarla sesleniyor onu bir bebeği sever gibi seviyor şımartıyordum... onunda kendini artık köpek olarak hissetmediğine eminim. her hafta çarşıdan aldığım kemikleri özenle kaynatıp paketleyip dondurucuya günlere bölerek saklıyor . onu yıkıyor gezdiriyordum ilk başlarda yavru olduğu için gece kulübeye kapattığımız da ağlıyordu sabaha kadar onu ikna etmeye çalışıyor onun yanında saatlerce bekliyordum... onun bütün sorumluluğunu üstüme almıştım ... artık o benim ORTİM di... yalnız ortinin iki hassas olduğu şey vardı birincisi.. o yemek yerken asla kabına deymeyeceksin:) değersen o sevimli orti tam bir aslan kesiliyordu... ikincisi ise erkeklerde paça kadınlarda etek eğer bağlı değil ise bunları tutumu asla yırtmadan bırakmazdı ...
beş ay geçirdim ortim le eve dönüşü sırf onun yüzüne erteledim durdum lakin ayrılık vakti gelmişti... sizin için o bir köpek olabilirdi ama benim için o bir dost o bir evlattı artık ve onu yanımda götürmek gibi bir imkanım yoktu... o gün ondan çok zor ayrıldım.. saatlerce yol boyu burnumu çeke çeke ağladım... o çocuklarını cami avlusuna bırakan insanları kadınların nasıl bir vicdana sahip olduğunu asla anlayamayacağım.. bana öyle zor geldi ki evladımı devlet yurduna bırakmış gibi hissediyordum..
bu gün tam 1 ay 10 gün oldu ortim den ayrılalı... köyde onu gören herkes resmini çekip bana yoluyor sağlığından neler yaptığından haber veriyorlar .. şimdi tek korkum gittiğimde beni unutmuş olması yada bana küsmüş olması... hayvanları hep sevdim ama bir hayvanı böylesine özleyeceğimi hiç düşünmemiştim... onu çok özledim....
(
Silgisizin Ortisi başlıklı yazı
SİLGİSİZce tarafından
5.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
