Çelişkilerimle rükûa vardığım özneme
dair bir özlem benimki ve kopamadığım iç savaşlarım hele ki lenduha gezegende
sözcüklerden firar etmeyi yeni yeni söktüğüm.
Yamaların arasında benekler saklı ve
serpintisi hüznün, telaşlı bir fani olmaya sebebiyet veriyor.
Aklımın ucunda takılı iplerle
zıplayıp duruyorum ve başım göğe erecekmişçesine sevmeyi ve yazmayı
içselleştiriyorum ne de olsa çakramda saklı o kayıp mizansen aslında efkârın iz
düşümü, varlığıma biat askıya aldığım düşlerim.
İklimin seyrine paralel güttüğüm bir
rüzgâr belki kendimi savurduğum kadar güçlü bir rüzgâr olmayı s/avunduğum
derken konuşlu olduğum duygulardan firar ediyorum ve mutsuzluğun başat
sarkacında s/alınıyorum.
Güller açan yüzümde bir zamanlar ve
aman vermediğim firari gölgem ki bağdaşık olduğum ve kimi zaman bağdaş
kurduğum.
Boşluğun da hoşluğu belki de dolmayı
bekleyen diğer yandan boşalması gereken bir yürek ve içime akıttığım yaşların
sadece bir alıntı olduğunu düşünüyorum kimi zaman ama asla da çalıntı olmayan
bir umut dünyası benimki.
Sancılı evrenden bir sanrıysam
gizlenen…
Sarkıtı olmayan bir gölge isem,
edimlerinden yüksünen ve sözlendiğim her cümlede kendime şart koşuyorum
görevlerimi öncellikle insanlığımı sorguladığım ve ne yazık ki bir ömür
sorgulanmaktan da payıma düşenlerle kendime olan güvenimi yitirdiğim.
Bir bulutun nazarında bir kuşum belki
de ve göçmeyi unutmuş ya da bizzat geciktiren ve naylon faturalarında kimi
satılmış duygunun da muhatabı değilim elbette dışımda gelişen her kazanım ya da
kayıp benim için illegal bir içselleştirme iken ve dış etkenlerin büyüttüğü
kayramda ben ilham perimle sözleşip günümü kazanmak adına belki de gecesinde
son bulan hüznüme sahip çıkıp da geçici bir avuntu niteliğinde kalemimden
damlayan cümleler.
Gözümden sakındığım sevdiklerim kâh
yakınımda kâh aramıza yıllar ve yollar girmişken ne de olsa fazla girişken bir
insan olmayı beceremedim özellikle son üç beş yılın nazarında ben tüm
unutulmuşluğumla unutmamak adına seviyorum insanları ve tümden gelen coşkumla
hemhal bir latife buyuruyor belki de iç sesim ne de olsa mukozası hazan olan
bir seferberlik benimki.
Ayracım ne ola ki?
Elbette gizim elbette firari yüreğim
elbette ruhumun çalkantılarında ben bir gölgelik gibi kalemimin altına
sığınırken eksik de etmiyorum hani dualarımı belki de hüzünlü kalbimle bilmek
Rabbimin en sevgili kullarından olma arzumla saf tuttuğum dünyalık geçişlerde
aldırış dahi etmeden olup bitenlere elbette boyutsuzluğumla sevmek ve
boyunduruğuna girdiğim tüm edimlerde ben hala kör noktasını sökmeye çalışan bir
ayraç gibi salınırken kendince.
Dünyalık telaşlarım asla da fazlaca
yer bulmadı hayallerimde: ne dünümde ne günümde sanırım yüreğin feri fazla
coşkulu ve maddi kaygılarım da yok denecek az hele ki kariyer planlarımda
duvara defalarca toslayıp iş hayatından elimi eteğimi çekip de kendime
yarattığım dünyada sessiz sedasız yaşarken keşifte bulunduğum nice şey
nihayetinde yazma eyleminden duyduğum coşkuyu hayatın geneline yayıp özellikle
manevi anlamda inanılmaz ivme kazanan inancımın da eşlik ettiği had safhadaki
hassasiyetimle sevgime sahip çıkmanın bana verdiği huzur.
Huzur… bazen çok yakınımda.
Huzur… kaybolan ışıkların gün
batımında bana göz kırpan asaleti ve görünmezliğin de uhrevi boyutlarında kap
kaç yaptığım yıllar.
Yıllandığım ne çok duygu ve acı
derken kendime biteviye ihbar ettiğim yazma aşkımla bütünleşen manevi dünyamda
belki de evrenin en şaşkın canlısı olma unvanını elimde bulundurup nasıl oluyor
da hayattan hala beklentim olduğuna dair de bir yap-boz benimkisi: elbette
gönül gözümde saklı tuttuğum güzellikler ve güzel insan arayışımda Allah rızası
için yaşamanın keşfi ile Allah dostu insanların varlığına duyduğum inanç ve de
şükür…
Kaybedeceğim kadar kaybetmişken koca
bir ömür ve kaybolmuşluğun da müridi iken, içimdeki yaşama sevincine kimi zaman
inanılmaz ket vurulsa da ben hala Rabbimin bana verdiği şansı kullanıyorum
tıpkı nefes almak gibi kolay ve doyurucu iken sevebilme yetim nihayetinde koca
ömür kendimle kapıştığım kadar kendime yakın durabilmenin de şifresi iken
içimde saklı tuttuklarımı umut ederek ve severek ve daha da çok inanarak açığa
çıkarabilme arzum elbette kenetlendiğim yazma büyüsü ile içimdeki cennet
bahçesini de tüm evrenle paylaşmak adına sefil varlığımla acının sefasını süren
bir niyazın da ta kendisi iken…
Sevmek ve yazmak hiç bu kadar keyifli
ve kolay olmamıştı hani hele ki keşfin büyüsünde ben bir seferi ve bedbin fani
iken umudun yakasına yapışıp sevgiyi ve inancı da inanılmaz içselleştirirken ve
bana eşlik eden herkesin de varlığına şükrediyorum Rabbimin sunumu ile yüreğimi
de ihya eden bu bitimsiz coşkunun bir neferi olmak adına hamt ediyorum ve
kıblemde saklı ne varsa paylaşmanın doyumsuzluğunda kalemim kimi zaman bir
efekt gibi nüksederken günün devindiği her anda kıyama durduğum da gerçeğin ta
kendisi iken…