Vatan derse hemen nefesler durur

Mal mülk feda bütün varýna kadar.

Bu hasleti bana veriyor gurur

Can vermeye hazýr yarýna kadar.

Üç kýta bizimdi kanla almýþtýk

Savaþlarda mehter marþý çalmýþtýk

Moral gücü ile korku salmýþtýk

Kahramandý ordum erine kadar.

Âþýklar sazýyla vataný söyler

Bu duyguyla coþar þehirler köyler

Coþku galip gelir Türk neler eyler

Hacýsý, hocasý, pirine kadar.

Edirne’den Kars’a bu vatan bizim

Dað tepe göl nehir, bak dizim dizim

Boðazda manzara sanki bir çizim

Ordan Haydarpaþa Garýna kadar.

Vatan, ayþe-fatma aþkýndan baþka

Her Türk er geç düþer böyle bir aþka

Aþkýna sadýktýr demez ki keþke

Gönlünde tutuþan har’ýna kadar

Dicle Fýrat benim, Seyhan Ceyhan’ým

Karanfil Lale gül, nergis reyhaným

Ahmet’im Mehmet’im Âsaf Ayhan’ým

Aslý, Arzu, Zühre, Þirine kadar.

Kendi yurdunda hür hayat ne güzel

Evlerdeki huzur özel mi özel

Mahmurluðu býrak ve hemen düzel

Dökmeli son damla terine kadar.

Birlik dirlik için hoþ görü gerek

Her türlü haine göðsümüz gerek

Bu vatan uðruna canlarý verek

Canlar feda hücre zarýna kadar.

Önce Müslüman Türk’üm diyenler

Vatan ekmeðini daim yiyenler 

Gitsinler, hainken hüküm giyenler

Cehennemin en dip yerine kadar.

Behlül düþün vatan nasýl kuruldu

Tefekkür ederken zihin yoruldu

Barýþ oldu bazen ülke duruldu

Duadadýr dede, toruna kadar