Online Üye
Online Ziyaretçi
“Gel” dediler, aktı içimden yağım,
Yok dedim! istemem gurbete çıkmak.
Çoktan geçip gitti dolaşmak çağım,
İstemem kurduğum düzeni yıkmak.
“Anne gel” deseler erir biterim,
Şu cümleyi daha kurmayın derim,
Ben evimden mezarıma giderim,
İstemem ihtiyar canımı yakmak.
Hasretimi yüreğime yığarım,
Bir çakarım, bir gürleyip yağarım,
Dünya sizin, ben köyüme sığarım,
İstemem olur mu evimden bıkmak.
Siz mi delirdiniz, ben miyim kaçık,
İstanbul neyime düşünün azcık,
Köyde güneş parlar, etrafım açık,
İstemem camlardan taşlara bakmak.
Melahat Gümrükçü (Özbakır)