Ana sýnýfý… Çocuklar oyun odasýnda türlü oyuncaklarla oynuyorlardý. Öðretmen önde arkasýnda iki çocuk pencere önündeki masaya yürüyüp oturdular. Öðretmen masadaki kutuyu açýp bir parça oyun hamuruyla bir parça kil hamuru çocuklara verdi. Çocuklar zevkle hamurlarý avuçlarýnda yuvarladýlar. Kývýrcýk saçlý olaný oyun hamurundan bir insan yapýp ayaða dikti. Diðeri de kil hamuruyla insan yaptý. Karþýsýna koydu. Zil çaldý. Çocuklar heyecanla masadan kalktýlar. Sýnýfta koþturmaca… Masaya çarpýldý. Oyun hamurundan yapýlmýþ insanýn kolu yerinden çýkýp masaya düþtü. Sýnýf boþaldý. Kil insan pis pis sýrýtýyordu. Ýkindi güneþi pencereden süzülüp hamurlara düþmüþtü. Oyun hamuru gevþerken kil hamur kuruyup sertleþiyordu. Oyun hamurunun diðer kolu da düþtü. Peþi sýra baþý… Kil hamuru iyice katýlaþmýþtý. Alaycý bir tavýrla kopmuþ parçalarý süzdü. Kopuk baþ dertli “Neyim ben, neyiiim,” diye sitem ederken bacaklarý iki büklüm oldu. Gövde baþýn üzerine devrildi. “Allahýýým!” Kapý açýldý. Ýçeriye müstahdem girdi. Daðýnýk oyuncaklarý toplaya toplaya masaya geldi. Küçük sandalyeyi çekip oturdu. Parça parça olmuþ oyun hamurunu bir araya getirip kollarýný bacaklarýný hareket ettirdi. Baþýný saða sola çevirirken konuþturdu. Kil hamur heybetiyle dikiliyordu. Müstahdem oyun hamurunu býrakýp kil hamuru aldý. Kollarýný tuttu, hafif bir kuvvetle hareket ettirince kýrýldýlar. Kil hamur dehþete kapýldý. Müstahdem kollarý takmaya çabaladý. Bacaklar ek yerlerinin biraz altýndan kopup masaya düþtüler. Müstahdem oyun hamurunu avucunda yuvarlayýp kutuya koydu. Kil hamuru avcuna alýp masadan kalktý. Kapýya doðru yürüdü. Sýkýlmýþ yumruk… Kapýnýn yanýndaki çöp kovasýnýn pedalýna bastý. Açýlan kapak… Kovaya düþen kil parçalarý…