Tutundum beyaz bir bulutun etek ucuna
Islak hayallere vuslat gibi.
Görüyor musun ey yar?
Yükseliyorum,
Bana kazdığın çukurdan şahikaya.
Yukarı bak!
Saçların, değsin çıplak sırtına örümcek hassasiyetinde.
Ve boynuna...
Iramak ne zormuş;
Sadece senden değil, verdiğin azaplardan da.
Şimdi gülümsüyorum, yüreğimde bıraktığın boşluğa.
Tebessümlerle dolar mı yokluğunun açtığı kuyu?
Bilmiyorum...
Ama ne çok alışmışım kanattığın yaramın acısına bile
Özlemle döktüğüm yaşlarımın şahitliğini görmesen de...
Sonu var mı ayrılıkların?
Veya,
Son dediğin başlangıç mı olacak yeni acılarıma?
Her ne sıfatla isimlendirsen de kabulüm.
Ha ayrılığın sonu, ha acıların başı.
İçimde yaktığın ateş bir an sönmedi
Dinmedi, beklentilerimin inancı.
Yalın ayak, çırılçıplak ve koşulsuz gel.
Sonu ne olacaksa olsun ama,
Gelişin;
Adı sen olsun...
(
Adı Sen Olsun başlıklı yazı
Sinan Ceylan tarafından
30.01.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
