,


BEYAZ AYAKKABILAR

Erkekler askerlik hatýralarýný, kýzlar da yatýlý okul anýlarýný, unutamazlarmýþ.
O günlere ait bir anýmý sizlerle paylaþmak istiyorum.

Ýzmir’de Karataþ Kýz Lisesin de okuyordum okulumuz ormanlarýn içinde çok güzel ve disiplinli bir kurumdu. Herkes oraya rahibeler okulu derdi.

Hafta sonlarýnda evci çýkar, çarþamba günleri öðleden sonra da akþama kadar izinli olurduk
Yine böyle bir izin günüydü.. Kýþtan ilkbahara çýkýyorduk okul kapýsýndan çýkýnca mis gibi bahar havasý ve imbat rüzgarý, içimizi ferahlattý, masmavi deniz bize merhaba dedi. Derin bir nefes aldýktan sonra kýzlarla, ne yapacaðýmýza karar verip yola koyulduk. Dört kýz kemer altý çarþýsýna gitmeye karar verdik. Gezdik, dolaþtýk, bir þeyler yedik alýþveriþ yaptýk.

Ýzin saati bitmek üzereydi. Tam çarþý çýkýþýnda bir adam tezgahta, serisi tükenmiþ ayakkabýlar satýyordu. Ben de genç kýzlýða, yeni adým atmýþtým. Hevesle, topuklu ayakkabý ve naylon çoraplar giymeye baþlamýþtým. Ayaðým küçüktü. Giyeceðim ayakkabýyý ne çoçuk reyonunda ne de büyük reyonunda bulamýyordum. Tam istediðim gibi bir beyaz ayakkabý gözüme iliþti. Elime alýp evirdim çevirdim çok beðendim.Satýcý.

-Ne inceliyorsun kýzým , giy de bir dene istersen dedi.

Tam ayaðýma göreydi. Üstelik de fiyatý inanýlmaz derecede ucuzdu. Arkadaþlarla cüzdanlarýmýzý döktük. Dört cüzdanýn içinde de ayakkabýyý alacak kadar para çýkmadý. Bütün harçlýklarýmýzý harcamýþtýk. Birbirimizin gözüne bakýp yavaþça ilerledik, ama gözüm kalmýþtý. Bir gidiyor bir arkama bakýyordum. Çok beðenmiþtim.

Olayýn en ilginç tarafý bundan sonra baþlýyor. Ailem Ýzmir Bornova’da oturuyordu.. Ayný gün annemle ablam da birbirimizden habersiz kemer altý çarþýsýna çýkýyorlar ve Alýþveriþ bitiminde tezgah üzerinde benim beðenip de alamadýðým ayakkabýlarý görüyorlar. Annem ;tam Ülkü’nün ayaðýna göre alalým diyor. Ne garip tesadüftür ki onlar da alýþ veriþte bütün paralarýný harcamýþlar, cüzdanlarýn da bu ayakkabýyý alacak kadar paralarý kalmamýþ.. Satýcý adam merak dolu bakýþlarla uzun uzun bir ayakkabýya bir annemi süzdükten sonra:

- Allah Allah! Bu beyaz ayakkabýlarý kim beðeniyorsa parasý çýkýþmýyor.Ne hikmettir anlayamadým. ---dýyor. Ve anneme dönerek;

-Haným efendi siz bunlarý alýp götürün, lütfen. Bir dahaki sefer geldiðinizde parasýný ödersiniz diyerek eline zorla tutuþturuyor..Asýl mucizenin en büyüðü de satýcýnýn davranýþý… Koskoca Ýzmir.
-Annem mümkün deðil olamaz dese de, zorla veriyor..

Geldik filmin sonuna:
Hafta sonunda evci çýktýðýmda annem beni kapýda karþýladý,
-Sana bir sürprizim var odana git gardýrobun üzerindeki hediye senin dedi.
Açýp da içinde beyaz ayakkabýlarý görünce elimden düþtü . Baþladým hüngür hüngür aðlamaya.

-Annem kýzým ne aðlýyorsun, beðenmedin mi giy bakalým ayaðýna olacak mý dedi
Aðlamaktan konuþamýyordum ki... içimi çeke çeke

-Beðenmez olur muyum zaten giymiþtim ,denemiþtim, tam da ayaðýma göreydi dedim
-Annem þaþýrmýþ bir þekilde hayret ve merakla yüzüme bakýyordu.

Pazartesi günü okula gittðimde, arkadaþlarým ayakkabýlarý ayaðýmda görünce bu mucize olaya inanamadýlar..
Ben de hala inanamýyor ve hiç unutamýyorum.Benim için çok kutsal olan beyaz ayakkabýlarý hala saklýyorum.

Ülkü Ahýska 25.Nisan.2009