al şu kibrit çizimli tutuşmuş çıraları
odun sobasına çevir
bakır çaydanlık tut uzaktan
sonra birlikte kaçalım demlenen hatıralardan
ayaz pozunda bir özçekimle bitirelim nostaljiyi
boştaki elimden tut ve atalım falezlerden turuncuyu
nasıl şiire benzedi mi ruhumu yansıtan sırlı ayna
çerçeve'siz özü çivili kendir ipi - büyük dedemin minik ısrarıydı
-iyi sakla ve kırma içinde ki hazine yasta'
-aşık olunca bir kıza iki kez dönüp bak aynaya
koşacak peşinden-tapacaktır sana'
notu okuyunca denemekte fayda vardı
bir sevda iki karalı yazgıda-üçüncü de çatladı ayna
dördüncü melâhattı o'ysa
çamura yattı
efsunlu aynamı tuza batırıp çıkardı
'leylâ bir özge candı kara gözlü ceylandı'
yiğit lağabı ile anılırdı
mağâllede
büyük dedemin adı
deli ibrağamdı...
