Zaman akıp gider acımasızca. Ardına bakmadan, geride bıraktıklarını umursamadan...
Andaki acımızı yaşamadan yeni anlar getirir hayatımıza. Üzülürüz anılarımıza, boşluğa giden anlarımıza... Bir hiç uğruna harcadığımız zamana. O zamandan geriye kalanlara, ardımızda bıraktıklarımıza. Üzülürüz... ama en çokda yalnızlıklarımıza.

Zaman, yalnızlıklarla yaşamayı öğretir insana. Alıştırır acılara. Unutturmaz hiçbir şeyi, kara bir çarşaf çeker sadece acılara.

Azıcık deştiğin zaman o acıları, açılır o kara çarşaflar, yüzünüze bakar yıkımlar. O altında kaldığınız enkazlar...

Zaman bir o yana bir bu yana çeker bizi. Biz kanarken hayatı yaşadığımıza, o koşturur bizi hiç istemediğimiz hayat meydanlarına.

Yaşıyorsan bu anda, ayak uyduracaksın zamana... Alışacksın acılara ve ilerleyeceksin kimsesiz sokaklara.

Birgün Elbet Ulaşırsın Işığa...


Ö.ÖZ

( Acımadı Zaman başlıklı yazı ozge-oz tarafından 27.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu