Hiç insan yok sokaklarda,
Kurtlar indi köye.
Sessizlik bir kuşa çarptı,
Bir çocuk ağlıyor duyan yok,
Ne çok eskidi Dünya.
O çocuk daha doğmamıştı oysa,
Doğarken değil, doğmadan ağladı.
Sessizlik bir buluta çarptı,
Çocuk yine ağladı duyan yok.
Kulakları sağır eden bir sessizlik.
İlahi bakışıyla bir kadın sustu.
Bir adam sustu sonra; görmüyordu.
Sessizlik bir ağaca çarptı.
Bir mikrop çorap örüyordu dünyanın başına.
Kırıp geçirircesine insanlığı.
Yürürlükten kalktı yasalar.
Sessiz bir yakarış var insanlarda.
Sessizlik yasalara çarptı.
Geçmişi konuşuyor herkes, gelecek yok.
Güneş sessizce doğuyor.
Ölümsüz bir aşkın göz yaşını,
İçime çekiyorum.
Sessizlik yağmurlara çarptı.
Dokunmayın, silmeyin varsın yağsın.
Yıkansın dünya.
Göz altında tüm insanlık.
Vaktin kırışıkları yüzlerinde.
Sessizlik duvarlara çarptı.
"Öyle ses verir acılı"
Çığlık çığlığa sessizlik.
Günahlardan arındı yürekler.
Herkes kendi yansımasında yunuldu.
Sessizlik kötülüğe çarptı.
Aynalar kırık.
Bir suskunluk.
Toprak ana susamış herkesi almaya.
Soluk soluğa koşuyoruz.
Sessizlik toprağa çarptı.
İçimi kavurur bekleyiş.
Sonu gelecek mi bilmem?
Yaşamak bir sanattı,
Ama sanatçı yoktu.
Sessizlik yokluğa çarptı.
Yok oldu her şey
Hepsi bizim sanmıştık.
Bir sokak var yüreğimde dopdolu,
İnsan kaynayan.
Sessizlik yüreğime çarptı.
Çırpındım, çırpındım nafile...
Kimse yok mu?
Mehmet Fikret ÜNALAN
18 Nisan 2020 Saat 02.30
Karantina günleri
Güzelçamlı/Kuşadası
