Zorlama Şiir
Ne badireler atlattı şu ömür
Ruhum çalı dikeni gözlerim puslu
Bugün; nida atışlarımın son arası
Olmuyorsa zorlama derdim/
Elimden gelen bu
Yüzüme çalan bu…
Aynasız bir yalnızlığın
Son ferdiyim ben/
Bak insanlar ölüyor
Sokaklarda…
Kaç ziyaya asılmıştı bakışlarım
Bu sessizlik hayra alamet değil gülüm
Yine bir sırma saç düşüyor sokağın beyazına
Ellerinde güzden solma son kınalar/
Rüzgâr ablak sözlerim lal
Saymasalar beni
İnsan derdine/
Çoktan giderdim buradan
Çoktan…
Gitmelerin ardına sığınan
Yüzsüz çocuk değilim/
Artık oldum
Her söz boğuyor beni
Her diken kanatıyor
Kalem buz kesti parmaklarımda
Hangi çağın yangını bu/
Hangi yolcunun vebali
Can bedduası
Kan gülü…
Şimdi; alaz bir sancının kalp düşüyüm
Zorlama beni yorgun şiir döşüyüm/
Benliklerinizde…
(
Zorlama Şiir başlıklı yazı
prens tarafından
22.04.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
