Yazacaðým konuyu depremde yaþadýðýmýz sorunlarla ilgili kaleme almýþ ancak araya Korona Virüs Pandemisi gündeme girmesiyle yayýna verememiþtim. Oluþan gecikme bu nedenledir. Gelelim anlatacaðým konuya...

24 Ocak Cuma günü akþam 20.55’de Elazýð’ýn Sivrice ilçesinde yaþanan ve Malatya’yý da etkileyen 6.8 þiddetindeki depremde herkes gibi engelli olan bizler psikolojik olarak etkilenirken binalarýmýzda ise bazý hasarlar oluþmuþtu. 

Depremin ardýndan valilikler, belediyeler ve ilgili kurumlarýn birçoðu yaptýklarý açýklamalarda evleri hasar görenlerin kýsa zamanda baðlý olduklarý kaymakamlýklara ya da Çevre ve Þehircilik Ýl Müdürlüðüne giderek dilekçe ile baþvurmalarýný duyurdular.

Yapýlan duyurular üzerine evinde hasar oluþan arkadaþým, dostum Yücel Doðanþahin ile büromda oluþan hasardan dolayý Çevre ve Þehircilik Ýl Müdürlüðüne 27 Ocak Pazartesi günü birlikte giderek baþvurumuzu yaptýk.

Gittik gitmesine de aradan geçen iki hafta sonunda keþke gitmez olaydýk diyecek duruma geldik! Neden mi böyle düþünecek duruma geldiðimizi anlatým sizlere.

Çevre ve Þehircilik Ýl Müdürlüðüne gittiðimizde engelli asansörüne binerek binaya girmek istedik. Henüz yeni yapýlmýþ olan binanýn giriþinde rampa yapýlacak uygun alan bulunmasýna raðmen yapýlan engelli asansörüne binmek istediðimizde bir türlü çalýþtýramadýk. Bizim çalýþtýramadýðýmýzý gören görevlilerden biri yardýma gelerek bir hayli uðraþtýktan sonra binaya girebildik. Binaya girmemize yardým eden görevli ayný zamanda hasarlý evlerle ilgili baþvuru dilekçelerimizi de kendi elleriyle doldurduktan sonra tekrar asansörle inmemize yardým etti.

Aradan birkaç gün geçtikten sonra gelen giden olmadýðýný gören Yücel Haným, konuyu sormak amacýyla tekrar kuruma gittiðinde bina giriþinde görevlilerden birisinin geliþ nedenini sormasý üzerine konuyu anlatýnca merak etmemesini, denetimcilerin mutlaka gelip bakacaðýný söyler. Bu olaydan iki gün sonrada Ýnönü Kapalý Çarþý üzerinde kurulan deprem baþvuru çadýrýna da uðrayýp sorar. Onlardan da merak etmemesi gerektiði gibi yüzeysel saðlýksýz bir yanýt alýr. 

Dilekçe vermemizin üzerinden bir hafta süre geçince bu defa ben gittim. Müdürün yerinde olmadýðýný söylediklerinde ise yetkili biriyle görüþmek istediðimi belirttim. Bunun üzerine beni Altyapý ve Kentsel Dönüþüm Hizmetlerinden Sorumlu Þube Müdür Vekili ile görüþtürdüler. 

Görüþtüðüm yetkiliye, Yücel Hanýmýn her an denetime gelenler olur düþüncesiyle evinden çýkamadýðýný, ne alýþveriþine ne de saðlýkla ilgili konularda bir yere gidemediðini ve bizlerle ayný anda dilekçe verenlerin evlerinde denetimlerin yapýldýðýný bizlerinse halen yapýlmadýðýný söyledim. Sözlerim üzerine “Bir engelli daha beni aradý. Evine gidildiðini biliyorum.” dedikten sonra sonucu öðrenebilmek amacýyla bir görevliyle denetim yapanlarýn odasýna gönderdi. Gittiðimiz birimdekilere de durumu anlatarak sonucu öðrenmek istediðimizi söyledik. Dosyalara tek tek baktýlar ne benim ne de Yücel Hanýmýn dilekçesini bulamadýlar. Dilekçeler nasýl ortada kaybolmuþtu? Buna bir anlam verememiþtim.

Dosyalarda bulamayýnca bilgisayara baktýlar. Ne adýmýzla ne de adresimizle ilgili herhangi bir bilgiyi orada da bulamadýlar. Bu defa evrak kayýt odasýna yönlendirdiler. Orada da tüm dosyalar altüst edildi. Maalesef ikimizin de dilekçeleri ortada yoktu. Tekrar yanýna gidip durumu anlatýnca “Dilekçe verilip verilmemesi önemli deðil. Malatya’daki tüm binalar incelemeden geçirilecek zaten.” dedi ve yine de Yücel Hanýmýn adresini istedi. Benim gitmemden altý gün sonra ise Yücel Hanýmýn aðabeyi de gidip sormuþtu.

Adresi verip ayrýlmamýn üzerinden bir hafta daha geçince 10 Þubat günü tekrar gittim. Bu defa doðruca müdürün odasýna gittim. Bir süre bekledikten sonra gelen müdürle görüþerek konuyu anlattým. Beni dinleyen müdür, bir hafta önce görüþtüðüm yetkiliyi arayarak hemen bir ekip ayarlanarak denetim yapýlmasý talimatýný vererek beni yanýna gönderdi. Ayný kiþi tekrar adresi aldý ve o arada bana “Ali Haydar bey, neden hep gergin ve sinirli oluyorsunuz?” gibi bir soru yöneltti. “Benim yerimde kim olsa sinirlenir. Bu halimizle bu soðuk havada defalarca gelip gittik, siz 200 metre ilerideki evi denetlemeye gidemediniz. Bu arada yeni yaptýðýnýz binaya yakýþmayan bir asansör taktýrmýþsýnýz. Her geliþimde asansörünüzde sorun yaþýyorum.” dedim. 

Söylediðim gibi kuruma her gidiþimde engelli asansöründe sorun yaþýyor ve baþkasýnýn yardýmý olmadan binemediðim asansörün içerisinde kalýyordum. Dakikalarca uðraþtýktan sonra aþaðýya indirilebiliyordum. Kamu binalarýnýn proje aþamasýndan yapýmýna kadar tüm safhalarýnda sorumlu olan bir kurumun yeni yapýlmýþ binasýnda dahi eriþilebilirlik sorunu yaþýyorsak fazla söze gerek kalmýyor bence. Eriþilebilirlik komisyonu olarak denetime gittiðimiz diðer kurumlarda sorunlarýn tespit edilmesine þaþýrmamak gerekiyor. Çünkü kendi binalarýnýn dahi saðlýklý yapýlmasýný saðlayamayan bir kurum diðer kurum binalarýnýn saðlýklý yapýlmasýný mý saðlayacak?

Ýlginç olan görüþmeden sonra kurumdan çýkýþta yine asansörde kalmýþtým. Dakikalarca bekledikten sonra aþaðýya inmemi saðladýlar. Benim ayrýlmamdan 10 dakika kadar sonra arayarak Yücel Hanýmýn evini incelediklerini bildirdiler.  

Sözün özü olarak, son gidiþimden sonra bizim dýþýmýzda birkaç engelli arkadaþýn daha baþvuru yaptýðýný ve buna raðmen kimsenin gitmediðini öðrenmiþtim. Bu konuda da Anayasaya konulan pozitif ayrýmcýlýk maddesi göz ardý edilmiþti anlaþýlan. “Dilekçeye gerek yok zaten tüm binalarda sýrayla denetim yapýlacak.” diyenlere sormak istiyorum. Öyleyse neden defalarca evleri hasar görenler dilekçe ile baþvursun diye açýklama yapýldý? Ýnsanlarda panik yaratarak oralara toplamakla elinize ne geçti?