Hz.Yusuf ile Züleyha’nın hikayesi, aslında Yusuf’un gördüğü
Rüya dışında, okuyup, dinleyeceğiniz şiirden çok farklıdır.
Hikaye Züleyha’nın Yusuf’a duyduğu yasak aşkla başlar;
Kavuşmalarının adı vuslat mıdır yoksa Züleyha’nın bir şeyi
anlamasına neden midir?
Züleyha´nın anladığı şey ki güzel yüzlü Yusuf´u bu şekilde sevmesine sebep olan, sevmeyi yaratan kim bilir nasıl güzeldir.
Akla, hayale sığmaz…
Bu niyetle yaptığı hatalarına tövbe eder.
Gece gündüz yemeden içmeden ibadete adar kendini.
Af diler.
Yaradan’ın aşkı Yusuf´tan daha büyük, daha üstündü kuşkusuz...
Yusuf ki bunu anlamaya en güzel sebep.
Sevmeye sebep…
Sonunda Züleyha Yusuf(a.s)'a şunları söyledi:
-Ey Yusuf ben seni ararken Rabbimi buldum. Yemin olsun ki bu vakit sen olmasan da olur.
-Yusuf başını eğerek, ey Rabbin kulu Züleyha şimdi beni daha iyi anlayabiliyor musun?
Züleyha da Yusuf’a cevap olarak şöyle dedi;
Ey Rabbin Peygamberi Yusuf peki Sen!
Sen gönlü şimdi büyük Aşka derin düşen züleyhayı kabul ediyor musun..!
Bir nazenin güzele kanım kaynayıp coştu,
Yusuf musun sen dedi Züleyha gibi hoştu.
Adımı söyleyince kapıldım bir sevince,
Yüreğim kalktı birden, sanki çırpınan kuştu.
Dönüp baktım güneşe benim gibi pürneşe,
Aç sinemi gör dedim ceylan misali koştu.
Musiki sanıp içim raks etti biçim biçim,
Meğer gönül eğlermiş ellerim yine boştu.
Nazından usanınca sevemedim doyunca,
Hüzün sardı gönlümü gözlerim doldu taştı.
Madem ki aşk emekti, nefes nefes demekti,
Bir nefeslik sandığım, yol belli çok yokuştu.
Aşk muhabbet çeşmesi, yaman olur düşmesi,
Kimisi teslim oldu, kimi zorla savaştı.
Başımda kavak yeli, bende olmuştum deli.
Belli ki bu sevdanın, sonu kar, boran kıştı.
Yine zordu sabahlar, yükselecekti ahlar.
Ağzım kurudu birden dil damağa dolaştı.
Gün küsüverdi bana, yazık dedim bu cana.
Ah çekerken yüreğim gündüz geceden loştu.
Can naçarsa ağlasın umman olup çağlasın,
Varsın zulmettim desin narından akan yaştı.
Gül bülbüle zar imiş, sevdalık çok zor imiş,
Bunca yürek kahrolup boşuna mı tutuştu.
Ah u zara düşse de yanıp da tutuşsa da,
Leyla Mecnun'dan beri kim ki sevip kavuştu.
Sevdası dirhem dirhem bir masaldı o bir dem
Uyan artık uykudan sevdan rüyayı aştı.
Erecektim murada, mehtap vardı sırada.
Bütün masallar gibi gökten üç elma düştü.
Çıktım kerevetine, Hakk’ın iltifatına,
Ol Yusufun yüreği Züleyhayla buluştu.
Kısmetten öte olmaz, yazılmadıysa gelmez,
Seven ne yapmaz ama, belki çoğu telaştı.
Gözün aydın Kul Fikret, haydi Rabb’ine zikret!
Demek ki duaların, Hak katına ulaştı.
Mehmet Fikret ÜNALAN
04 Temmuz 2020 Saat 02.15
Karantina Günleri
Güzelçamlı/Kuşadası
