-Savaşa karşı aşka ve politikaya sığınan şiir-
Ölüler
kalbime kalbime sıkışıyor
Kalbim ha patladı
ha patlayacak
Sabrım ha
taştı ha taşacak
Dilden ve
dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…
Yoksul
zaman…/ yoksul gece
Tek göz…/ eğreti…/
yaşlı…/ alçak damlı yoksul bir ev
Evin damında
büyük bayrak…
Küçük adam/
küçük kadın/ küçük çocuk
Büyük acı…büyük
gözyaşı…
Devlet
erkanının yüzünde sahte, yapmacık ve de üzgün
Binbir surat
-çok pahalı ve çok profesyonel- bir
maske
Kürsülerde
hamaset…
İçinde
mayınlar patlayan suskun baba
Acısını
içinde ateşleyen yoksul anne
Ve dallara
takılan uçurtmalar gibi
Bir resmin
gözlerine takılıp kalan -ince- dal
gibi bir çocuk…
Ateşe
benzinle koşan fırsatcı- mukaddesatçı
Haşmetli-devletlü
büyüklerimiz
Ve daha bi
sürü bi sürü yalancı-dolancı Bakanlar-Başbakanlar…
Haber
yorumcuları…
ölüler
kalbime… kalbime gömülüyor
Dilden ve
dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…
Yaşadığımız
şu güzelim dünyada
“fıtratında var” deyip deyip…/ ölümleri kutsayıp kutsayıp
-Kendilerine,çocuklarına ve zenginlere değil de-
Vatan-millet
aşkına ölmeyi ve öldürmeyi
Ve
içimizdeki ateşi gözyaşlarımızla
söndürmeyi
Neden? Neden? Neden?
Hep yoksullara yakıştırıyor
Şu dünyanın kahrolası
bütün burjuva devletleri???
Neden? Neden? Neden?
Savaşa inat seviyorum…seviyorsun…sevişiyoruz ;
Bir tankın -bir öpüşte- kırdığımız bütün dişleri
Ve bombalanmış bir şehrin yıkılan molozları üzerinde;
aşkla…
1 Temmuz 2020